Kaç Benimle (Seattle'da Benimle #1)

bildiğimiz ve bu sıra görmeye, okumaya alıştığımız tarzda bir kitap fakat farklı olan yanı bu kitapta hiç bir şekilde uzayan yanlış anlaşılmalar,sürüp giden küslükler falan yok...
sadece aşk,tutku ve mutluluk var...
yani edebi bir şah eser değil ama bu kadar mutluluk fışkıran bir kitabı okumak hoşuma gitti...
ay!! küs kaldılar!! ay amann!!her şeyi çok uzattılar...
yok efendim kıskançlıktan birbirinin canını çıkardılar falan böyle şeyler yoktu kitapta...
hep MUTLULUK, heppp bir MUTLULUK!!!
bakınız mutluluk büyük harfler ile yazıldı!! siz ne kadar mutlu olduklarını anladınız ;)
hatta ara ara vıcık vıcık MUTLUYDULAR...
lakin sürekli mutlu olan çiftleri okumanın da psikolojime iyi geldiğini itiraf ediyorum (bu ara bahar çarptı sanırım pek bir keyifsizim)...
ben seriyi ve yazarı takip edeceğim...
her okuyan beğenir garantisi veremem bu kitap için (bilen bilir ben genelde her kitabı severim :P )... ama mutluluk fışkıran bir kitap okuyayım bu ara derseniz ya da keyifli vakit geçirmek isterseniz bence deneyin :)

Çiçekler, böcekler, kalpler etrafta uçuşurken sizi yormayan bir aşk romanı okumak istiyorsanız doğru yerdesiniz. Zaman zaman abartılmış bir cinsellik içerse de anlatımı sade, karakterleri sevimli ve konusu bilindik hoş bir kitap.

Kitabın adı kaç benimle değil seviş benimle olmalıymış :D ( kitapta en çok geçen cümle ) Çok akıcı ve sıkmayan kitaplardan biri.Ancak okurken bazı kitaplardan tanıdık gelen cümleler kullanılmış.Zaten bu tarz kitaplarda artık orjinallik aramıyorum. O yüzden bence ortalama ve çerezlik kitaplar biri.

Bu kitabı hiç okumak istemesem de ikinci kitabın konusu ilgimi çektiğinden bir şans verdim ve pişman oldum. Aşırı monotondu.

vıcık vıcık

İmla hatalarından geçilmiyordu.

Kahramanları gizemli bir adam ve güzel bir kadın olan, Yanlış anlamalarla başlayıp tesadüflerle devam eden, güzel bir aşk hikayesi. Alışkın olduğumuz entrika ve aldatmaların olmadığı, bir kadının yaralı bir adamın kalbine nasıl iyi geldiğini anlatan sımsıcak bir hikaye idi : )

ne çok beğendim ne çok kötü ,beyaz dizi yazarı için iyiydi ama bir roman için sürekli iyi ve aşk dolu yaşam olmaz bence. sırf aksiyon olsun diye iki üç kere kötü olay oluyo oda gereksizdi.çok fazla gereksiz kelime vardı ,özellikle sürekli vay vb. kelimenin kullanılması sıktı beni .

http://kitaptutkum.blogspot.com.tr/2014/08/with-me-in-seattle-1-kac-benimle.html

“Gaspçılara adımı söylemem.”
“Gaspçı?”
“Bırak beni.”
“Ben gaspçı değilim.”
“Kameramı çalmaya çalıştın. Buna başka ne diyebilirsin?”
“Bak ben gaspçı değilim. Bir dakika durmayacak mısın? Hadi ama.”
“Kim olduğunu bilmiyorum.”
“Şüphesiz.”

Bir süredir okuduğum kitaplardan bu kadar etkilenmemiştim ve buna bayıldım kesinlikle... Dublin Caddesi tadında çok tatlı bir kitaptı... Darısı diğer kitaplara... :) ♥ ♥ ♥ ♥ ♥