Gün Eksilmesin Penceremden

Cahit Sıtkı Tarancı'yı şair kimliğiyle tanırız, ama bu öykücülüğünün yeterli olmadığı anlamına gelmez.Hatta iddia edilebilirdi ki; öykücü kimliğiyle bilinseydi belki şair kimliğini unutacaktık.Ama asla unutulmayacak şey C.S.T.'nın önde gelen edebiyatçılarımızdan olduğudur.Dikkat edin ''edebiyatçılarımızdandır'' dedim. Çünkü herkes yazar olabilir, ama herkes edebiyat insanı olamaz.Bu edebiyat insanını öykülerinde daha derin tanıma fırsatı buluyoruz; dili naif bir şekilde kullanıp , bunu hayal gücüyle harmanlıyor.Her karakteri ayrı ayrı keşfe çıkıp onların dünyasında geziniyorsunuz.Onların dünyası C.S.T.'nın dünyasını eleveriyor.Örneğin hep bir güzellik ve çirkinlik temasını vurguluyor öykülerinde.Acaba C.S.T. kendini yakışıklı saymayan ya da çok yakışıklı gören biri miydi? Sonra öykülerinde ölüm temasına da kaç kez ayak basıldığını görüyoruz.Hep genç yaşta, beklenmedik bir andan ölen insanlar. Kimbilir Tarancı ölümü, genç yaşta ölümü çokça düşünmüş, kendinin de çok uzun bir hayat sürmeyeceğini sezmiş olabilir.''Yaş otuz beş, yolun yarısı eder, dante gibi ortasındayız ömrün...'' sevgili Tarancı acaba buna inanmak istediği için mi bu şiiri yazmıştı sizce?

Ünlü şairin çeşitli mecralarda yayınlanan öykülerini bir araya toplayarak bu güzel çalışmaya imza attıkları için öncelikle Can Yayınları'nı tebrik etmek gerek. Bu sayede belki de yayınlandıkları gazete sayfalarında sararıp kalarak ileri kuşaklara hiç ulaşamayacak olan öykücü yanını tanıma şansımız oldu.

M. Sadık Aslankara'nın sunuştaki incelemesinde de değindiği üzere Cahit Sıtkı Tarancı'nın şair ve öykücü yanı birbirini desteklemekle birlikte kesinlikle birbirinden bağımsız. Şairliğin getirdiği dil kıvraklığı ve özellikle bazı tasvirlerdeki zengin anlatım dikkat çekmekle birlikte öyküler yazarı bilmeden okunsa bir şairin elinden çıktığını düşündürmezdi bence. Fakat hüzünlü şair aksi yönde düşünmüş ya da tepkiler almış olmalı ki öykülerinde yoğun bir sevgi arayışı ve yalnızlık hatta umutsuzluk hissi baskın. 35 yaş bunalımına doğru giden şairin özlemleri, korkuları ve arzuları öykülerin temelini oluşturuyor. En dikkat çeken yanı da samimiyeti. Şair düşüncelerini paylaşırken hiçbir süsleme ya da kendini olduğundan yüksek gösterme gereği duymamış. Bu da adeta mahalleden bir delikanlıyla oturup dertleşmiş hissi yaratıyor. Diğer dikkat çekici nokta ise öykülerin gerçekçiliği. Hislerde ya da aktarılan olaylarda fantastik bir yan yok. İnsani duygular ve insani haller.