Gün Eksilmesin Penceremden

Ünlü şairin çeşitli mecralarda yayınlanan öykülerini bir araya toplayarak bu güzel çalışmaya imza attıkları için öncelikle Can Yayınları'nı tebrik etmek gerek. Bu sayede belki de yayınlandıkları gazete sayfalarında sararıp kalarak ileri kuşaklara hiç ulaşamayacak olan öykücü yanını tanıma şansımız oldu.

M. Sadık Aslankara'nın sunuştaki incelemesinde de değindiği üzere Cahit Sıtkı Tarancı'nın şair ve öykücü yanı birbirini desteklemekle birlikte kesinlikle birbirinden bağımsız. Şairliğin getirdiği dil kıvraklığı ve özellikle bazı tasvirlerdeki zengin anlatım dikkat çekmekle birlikte öyküler yazarı bilmeden okunsa bir şairin elinden çıktığını düşündürmezdi bence. Fakat hüzünlü şair aksi yönde düşünmüş ya da tepkiler almış olmalı ki öykülerinde yoğun bir sevgi arayışı ve yalnızlık hatta umutsuzluk hissi baskın. 35 yaş bunalımına doğru giden şairin özlemleri, korkuları ve arzuları öykülerin temelini oluşturuyor. En dikkat çeken yanı da samimiyeti. Şair düşüncelerini paylaşırken hiçbir süsleme ya da kendini olduğundan yüksek gösterme gereği duymamış. Bu da adeta mahalleden bir delikanlıyla oturup dertleşmiş hissi yaratıyor. Diğer dikkat çekici nokta ise öykülerin gerçekçiliği. Hislerde ya da aktarılan olaylarda fantastik bir yan yok. İnsani duygular ve insani haller.