Amatör Yazarlar

Sorun olmaz da neden buna gerek duydun?

aslında yazdığım sırada önümde okumak için yeni ödünç aldığım "Adı: Aylin" kitabı vardı. kitap pek hoşuma gitmeyince de değiştirdim ismini

:/ evet.

Peki, sen bilirsin :)

Şöyle yapalım: Ben hikayeye başlayayım, siz devam ettirin :)

"Köprünün kenarına yaklaşarak neredeyse kükreyen asi nehre baktı. Bu nehir ona her daim hayatını hatırlatıyordu. Durmadan, dinlenmeden, neredeyse soluk almadan geçen hayatını... Bir kere bile içten gülmesini istemeyen, kendisine düşman yaşamını...
Ardında bırakacağı, bildiklerine muhtaç dostlarının şu anda umurunda olmadığını tekrarladı içinden. Bildikleri fazlasıyla ağırdı. Düşmanından duyduğu her kelime beyin kıvrımlarında ilerlerken, hala ilk andaki kadar çaresiz hissediyordu kendini. Ve bir kez daha ölüp kurtulmayı diliyordu.
Köprünün soğuk, taş duvarına ellerini koyup son kez, karanlığı yudumlayan geceye baktı. Ne kadar da çok yıldız vardı. Ve ne kadar çok sır... Ölünce unutacaktı, değil mi? Cesetlerin hafızası yoktu sonuçta. Cesetlerin sırlarını anlatacak bir dili yoktu.
İstemeden gülümseyerek kollarından güç aldı ve duvarın üzerine çıktı. Doğrulurken hala gülümsüyordu."

Bundan sonrasını istediğiniz gibi devam ettirebilirsiniz. Kahramanın adını ve cinsiyetini siz seçin :) Ne çıkacağını merak ediyorum :)

kendini kaybedecek hiçbir şeyi olmayan biri gibi hissediyordu. altındaki nehrin neredeyse siyah dalgalarının vadettiği sonsuzluk ruhunun susamışlığını gideriyordu. bir an, sadece kısa bir an kendini bu sonsuzluğa bırakma, hayatın keşmekeşinden kaçma isteği duydu. Ama yaşamının kendi isteğiyle gerçekleşmediği gibi ölümü de kendi isteğiyle olmayacaktı. belki şimdi herşey fazlasıyla ağırdı ama bir gün tüm bu yükten kurtulmanın bir yolunu bulacaktı. çaresiz değil güçlü hissedecekti. eğer elini doğru oynarsa bildiği sırlar nehrin azgın akışını bile kendine çevirebilirdi.
(hikayeyi bir yere götüremedim gerçi ama olsun benimde tuzum biberim oluversin dedim)

Takılı kaldığı yerden gözlerini aldı ve şimdi dedi.Daha fazla takılı kalırsa hep o anlara hapsedileceğini biliyordu.Bu kez başaracağını biliyordu.Karanlığa inat dedi seslice...Bunu başarmak zorundaydı.Yılmamalıydı.Sarı saçlarını eliyle geriye itti.Başkaca sarı saçlar geldi gözünün önüne.Bir cesette duran sarı saçlar...Tekrar düşüncelerinden uzaklaştı.Kaç gündür yıkanmıyordu ? Yol alırken evine doğru asıl yol aldığının kendi içi olduğunu eve varınca farkedecekti.Nehir gürül gürül akmaya devam ediyordu.İçinde kopan fırtınanın sesi bunu bastırıyordu.Kendinden kaçabilecek miydi ? Sahi sırlar ne kadar sır olarak kalırdı ?

arkadaşlar, Aylin' i Şebnem olarak değiştirdim, umarım sorun olmaz...

Aylin gitti Şebnem mi geldi şimdi :) E peeeeki......

yazdığın(ız) romanın üslubu -yöntem- buradaki gibi mi Defne:)?