Amatör Yazarlar

Evet, çoğunlukla. Ama daha çok üzerinde düşünülmüş ve uğraşılmış halleri :)

ben yazdığımda Maverickin yorumunu hiç görmedim neden böyle oldu ki :/ arkadaşlar siz hangisini daha çok beğendiyseniz ondan devam edin

Buralarda olacağım ;)

Saçlar sarı.Ama cinsiyet henüz belli değil ? Dım dım....dım dım.... :)

Kendine gelmeye başladığında vapur seslerini duydu.Karanlık, içerisinde eski malzemelerin olduğu bir odadaydı. Denize bakan küçük pencereden sızan ay ışığı içerisini biraz olsun aydınlatıyordu. Gözleri loş ışığa alıştıkça içeride olanları daha iyi seçmeye başladı. Üzerindeki pastan ne kadar eski olduğunu tahmin ettiği bir metal masanın yanında yerde oturuyordu. Odanın diğer köşesinde onun hareketlerini gören bir kaç farenin hızla deliklere girdiğini gördü.

hikaye düşündüğümün tam aksi yönde ilerliyor, yani... sevdim bunu! hep yapalım :)

Nerede olduğunu tamamen anlayınca birden telaşa kapıldı. Nefesi daralmaya başladı. Sanki duvarlar üstüne üstüne geliyordu. Klostrofobisi etkisini göstermeye başlamıştı yine... Hemen pencereye koştu, camı açmaya çalıştı ancak sıkışmış kanadı yalnızca birkaç parmak aralayabildi. Orada ne kadar öyle kaldığı hakkında hiçbir fikri yoktu. Ama olanları düşünmeye bol bol vakti olduğunu anlayana kadar bir parça sakinleşmişti. Artık düşünmeye başlasa ve plan yapsa hiç fena olmayacaktı. Ama daha önce yapması gereken daha önemli bir iş vardı.
...
Elini hafifçe gömleğinin ucuna silerken tekrar cama doğru ilerledi. Burada daha ne kadar kalacaktı? Kaçmalı mıydı? Kalmalı mıydı? Düşünemiyordu bile. Çok yorgun ve aç olduğunu hatırladı. O an yapabileceği en iyi şeyin uyumak olduğuna karar vererek bir köşeye kıvrıldı.

Bu arada arkadaşlar, sizden bir şey rica edeceğim; bazen cümlelerim bozuk olabiliyor. Gördüğünüz yerlerde uyararak bana yardımcı olabilirsiniz. teşekkürler :)

Suratına atılan bir sürahi suyla nefessiz kaldı. Gözlerini kocaman açıp derin bir nefes aldı. Karşısındaki kadının kıkırdamasını duyduğunda öfkesini bastırmak için yumruklarını sıkıyordu.
"Rüya mı görüyordun?" diye sordu kadın, gülümseyerek.
"Evet." dedi Bora. Yüzündeki su damlalarının bir kısmını eliyle temizledi. "Nereden anladın?"
"Sırıtıyordun." Gülüşü daha da genişledi. "Rüyanda kimi görüyordun?"
Bora gözlerini devirdi. "Seni."
Kadın biraz ciddileşmişti. "Peki, beni karşında gördüğüne şaşırmıyor musun?"
"Şaşırmıyorum." diye terslendi, genç adam. "Son birkaç gündür hiçbir şeye şaşıramıyorum."
Kadın elindeki sürahiyi yanındaki masaya bıraktı. "Kayıtlarda Tahsin Dinçer bir ölü olarak geçiyor. Böylece kendini devletten koruyor. Bunu ben de yaptım. Artık bir kimliğim yok."
"Ayrılırken bana 'İyi bir şey uğruna.' demiştin. O gün aklıma gelen şeylerin masumiyetini bilsen bana gülersin."
"Sana zaten gülüyorum Bora. İyi kalpliliğine, intihara kalkışmana, masumiyetine gülüyorum." Durdu. Devam ederken kırgın gibiydi. "Öldüğümü duyduğunda hiç üzülmedin mi?"
Bora istemeden kızardı. "İnanmadım ki..."
Kadın kaşlarını çattı. "Neden?"
"Kayıtlarda intihar ettiğin yazıyor. Sen intihar etmezsin." Kadının, cevabından tatmin olmadığını görünce konuyu uzatmadı. "Bu işi ne zamandır biliyorsun? Bir yıldan fazladır mı?"
Kadın bu kez kaşlarını kaldırdı. "Evet. Bir yıldan fazladır biliyorum. Bir dönem beni de bu işe sokmaya çalıştılar ama kaçmayı başardım."
"Asıl amaçları ne?"
"Genetik mühendislerinin mi, yoksa devletin mi?"
"Mühendislerden başlayabilirsin."
Kadın etrafına bakınıp yıkık bir sandalye buldu. Altına çekip oturdu. "Kadınları hamile bırakıyorlar ve üstlerinde deneyler yapıyorlar. Amaçları insanları ölümsüz yapacak şeylerin daha doğmadan sağlanması. Hiçbir bebek ve hiçbir anne deneylere dayanamıyor."
Bora duyduğu her şeyi bir kez daha hazmetmeye çalıştı. Atlamalıydı. O köprüden atlamalıydı. "Devlet?"
"Ölümsüzlük para eder." diyerek omuz silkti kadın.
"Müge," Bora derin bir nefes aldı. Ona sarılmayı istiyordu. Ona kaçmaları gerektiğini, işin büyüyeceğini, devletle başa çıkamayacaklarını söylemek, bir cümlede bahsedip geçtiklerinin onlarca kadının hayatına mal olduğunu anlatmak istiyordu. Ama yapmadı. Sadece "Nasıl hamile kalıyorlar?" diye sordu.
Müge ayağa kalktı. Beyaz gömleğini düzeltti ve "Tecavüz değil." dedi. "Buna da sevinmek lazım. Yapay döllenme yapıyorlar."
"Sen bu döllenme işinden nasıl kaçtın?"
Müge omuz silkti. "Kaçamadım." Bora'nın büyüyen gözlerini görünce gülümsedi. "Hadi, yemek yiyelim."



Fazla mı iddialı? :/

gerçekten çok iddialı bir bölüm olmuş defne :)

wow heycanlı olmuş. full alchemist! tabi daha bilimsel versiyon gen mühendisleri falan. :) imece usulü çok ilginç gidiyor.

Sır sır, dedik dedik, büyük bir şey olsun dedim, kötü mü ettim acaba katılım azaldı :D