Paramparça Prens (The Royals #2)

yorum için: https://illekitap.blogspot.com/2021/05/erin-watt-paramparca-prens-royals-2.html



*****



"Ella gittiğinde bu seni korkuttu, biliyorum. Seni incitti." Başımı çevirip gergin yüzünü inceledim ve aklıma gelen düşünceyle ben de gerildim. "Onu seviyor musun?" diye sordum boğuk bir sesle.

Başı hızla bana doğru döndü. "Hayır."

"Bundan emin misin?"

"Onu seviyorum ama senin sevdiğin şekilde değil."

Biraz olsun rahatladım. "Yine de ona değer veriyorsun."

Tabi ki verecekti. O hepimiz için değerliydi çünkü o kız evimize bir yıldırım gibi düşmüş ve her şeye yeniden can vermişti. Bizim için demiri ve ateşi keşfetmişti. Bizi tekrar güldürmüştü. Bize bir amaç vermişti - öncesinde ona karşı bizdik. Sonra bu onun yanında durmamıza dönmüştü. Onu korumaya. Sevmeye.



*****



Reed'in kaslı yapısına ve sert hatlarına baktığımda bazen onun da benimki kadar kırılgan bir kalbi olduğunu unutuyordum. Ama erkekler duygusal olmamaları gerektiğini düşünerek hislerini ciddiyetle, duygusal olmamaları gerektiğini düşünerek hislerini ciddiyetle, zalimlikle ya da pislik gibi davranarak maskeliyordu. "Gerçekten affettim."

"Pisliğin teki olsam bile mi?"

"Bana pislik yapmayı bıraktın mı?" Saçını gereğinden daha sert çektim.

Bunu hak ettim dercesine başını eğdi. "Pislik yapmayı uzun zaman önce bırakmıştım. İlk öpüşmemizden hemen sonra. Seninle tanıştığımdan beri tek kıza bile bakmadım, Ella."

"İyi. Bana hak ettiğim üzere bir tanrıça gibi davranır ve beni aldatmazsan sorun yok demektir."

"Ben zaman zaman zor olabilirim."

Yani çok derinden sevdiğini ima ediyordu ve benim toplanım gitmemden korktuğunu - daha önce yaptığım gibi, annesinin temelli gittiği gibi. "Evet... ama ben zoru severim," diye fısıldadım.



*****