Dublinliler

Farklı bir eser. İlk kez James Joyce okudum ve beğendim. İnsanların hayatında kısa bir kesiti belirli bir zaman ayarlaması olmadan alarak aktarıyor. 15 farklı hikaye, 15 farklı hayat hikayesi kesiti.

Yalın,doğal,ılık hikâyeler..İrlanda esintisi..kaçmak isteyip kaçamayan, yazmak isteyip yazamayan,gitmek isteyip gidemeyen insanların öyküsü..Kitabın bana düşündürdüğü:Bütün insanların hikayeleri var aslında ama insanlar kendi hikayelerini anlatmak yerine boş boş konuşmayı tercih ediyorlar ve ne çok ne çok konuşuyorlar..hikayelerini dinlemeyi tercih ederdim oysa..

Etkileyici hikayelerle örülmüş, son hikayenin katkısıyla geri kalan hepsinin bütünlendiği bir kitap Dublinliler.

İnsanların maddi veya manevi engeller nedeniyle yaşadıkları tutsaklık Dublin'in boğucu kasveti altında elektrikleniyor. Joyce Dublinlileri anlatırken aslında şehirleşen toplumların yalnız insanlarını da kimi öykülerinde anlatıyor. Ve sonuç olarak Dublinli, Portolu, İstanbullu veya Ankaralı, dini baskıların, milliyetçilik düsturunun baskısı altında her birimiz aynı özellikleri kimi farklı şekillerde yansıtarak aynı şehirlerde birleşmiyor muyuz?