The Color Keepers

Vaktimi boşa harcadığım kitaplardan biriydi.
Bir aynaya hapsolmuş Karga kraliçeyi yanlışlıkla serbest bırakan Emily, 4 renk koruyucusunun sınavını geçip onlardan anahtarları alıp kötü kraliçenin içindeki iyiliği serbest bırakmak zorundadır.

Kötü kraliçe bile kötülüğünden emin değil bu arada. Sürekli iyi olmak güzeldi, kötülük zor tarzı şeyler söyleyip duruyordu.
Özellikle Sam(esas oğlan) ile ilişkileri öyle bayat bir seviyede ilerledi ki bende kafamı duvarlara vurma istedi uyandırdı.
Esas kızımız Emily ise kendini dünyanın merkezi sanan bir kız. Hikaye de ise kesinlikle bir adet bile inandırıcı öğe yok.
Asıl üzücü olan; kitaba ilk başladığımda çok güzel bir his bırakmıştı. Okurken sırıtıyordum, sayfaların nasıl gittiğini anlamıyordum...