Dokuz Öykü

Salinger'in zekası ve bunu dile dökmesi onu iyi bir yazar yapıyor kanımca bu dokuz hikayede de bunu rahatlıkla görebiliyoruz. İlk ve son hikaye yani "Muz Balığı İçin Mükemmel Bir Gün" ile son hikaye "Teddy" favori iki hikayem oldu.

"Kendinizi kurtarmanız gereken ilk şey mantıktır."

"Teddy" adlı hikayeden.

Okuyalı bir hayli zaman geçti, ama son öyküyü hala çok net hatırlayabiliyorum. Yeniden okumam ve okutturmam gereken bir öykü kitabı.

http://20binfersah.blogspot.com/2012/09/birhaberaltikitap.html

sanırım ben j.d salinger'in seymour hikayelerini biraz tersten okudum. ilk bunu okusaydım da çok severdim ama seymour glass ve yükseltin tavan kirişini ustaları daha önceden okuyunca özellikle ilk öykü benim için daha da anlam kazandı. ayrıca 'gülen adam' sen ne güzel hikayeymişsin yahu.

Açılış ve kapanış öyküleri harikaydı.

Salinger'ın dokuz öyksünden oluşan kitap da açıkça istediğimi bulamadım...

Yazarın kendine has üslubu var ancak hikayelerinde sanki bir filmi ortasında açıp sonlarına doğru kapatmak gibiydi...
Çavdar Tarlasında çocuklar kitabı bu kitabının yanında bir şaheser olarak kalıyor...

Öykülere giriş konunun tam ortasından olduğu için bazılarını anlamakta ve takip etmekte cidden zorlandım. Hikaye yapısını çözene kadar öykünün bittiği de oldu :) Öykünün bitişi de girişi gibi ipi keser gibi ansızın olduğundan bir süre boşlukta bırakabiliyor ve bu yüzden sonuç kısmı çoğunlukla hayal gücünüze kalıyor. Benim favorim, çoğu kişinin de favorisi olan, son öykü oldu. Diğerlerinden bir tık yukarıda olduğunu söylemeliyim.