1975'te Fransa'nın en prestijli edebiyat ödüllerinden Goncourt Ödülü'ne layık görülen Onca Yoksulluk Varken, bir hayat kadınının oğlu olan Arap bir çocuğun, fahişe çocuklarına bakan Yahudi Madam Rosa'yla birlikte geçen hayatını anlatır. Ve aynı ödülü 1956'da Cennetin Kökleri kitabıyla kazanmış olan Romain Gary'nin, daha sonra açıkladığı üzere, "Yalnızca kendim olmaktan bıkmıştım," gerekçesiyle Emile Ajar müstear adıyla yayınlamış olduğu bir romandır.

1975'te Fransa'nın en prestijli edebiyat ödüllerinden Goncourt Ödülü'ne layık görülen Onca Yoksulluk Varken, bir hayat kadınının oğlu olan Arap bir çocuğun, fahişe çocuklarına bakan Yahudi Madam Rosa'yla birlikte geçen hayatını an... tümünü göster

Bana şiir gelirken toprağa şimşek gelir
Ölürkenki o gülüş, tutsak dirilten umut
Çiğnenmiş güller gibi kara yere saçılmış
Ölmüş ozanlar gelir, gönlü kor yüzü bulut
Ey kişi, ey maroken, ey mersedes, pangonot
Ey yalan, ey alçalma: çiftleşir, vergi verir
Ey yoksulun kanına ekmeği banan hoca
Ey çorak dağlarında yalvaç taşlayan kibir
Yağdırıp duruyorken esirgeyen o Tanrı
Bana şiir gelirken söyle sana ne gelir.

(Tanıtım Bülteninden)

Bana şiir gelirken toprağa şimşek gelir
Ölürkenki o gülüş, tutsak dirilten umut
Çiğnenmiş güller gibi kara yere saçılmış
Ölmüş ozanlar gelir, gönlü kor yüzü bulut
Ey kişi, ey maroken, ey mersedes, pangonot
Ey yalan, ey alçalma: çiftleşir, vergi ... tümünü göster

Masadaki yazı makinasının etrafında duran renkli kâğıtlara ilişiyor gözüm. Ses çıkarmadan masaya uzanıyorum kâğıtların üzerinde kısa kısa anlamsız cümleler: "Armut kapanıyor korkak." "Sessiz yıka çarkıfelek."
"Ol gece git."


(Tanıtım Bülteninden)

Masadaki yazı makinasının etrafında duran renkli kâğıtlara ilişiyor gözüm. Ses çıkarmadan masaya uzanıyorum kâğıtların üzerinde kısa kısa anlamsız cümleler: "Armut kapanıyor korkak." "Sessiz yıka çarkıfelek."
"Ol gece git.&q... tümünü göster

Yaralı ağaçların, kirlenen bulutların, gözü çıkarılan kedilerin, evine dönemeyen kemiklerin, yer değiştiren mevsimlerin, adsız sokakların, olamamış aşkların, sonsuz yalnızlıklarla çevrelenmiş insanların, çöle dönen hayatların ve dağılmış bir zamanın da bekleyişinin şarkısıdır artık dillerdeki. Aramanın giderek evin yolunu kaybetmeye, kurtların, çakalların, avcı köpeklerin ayak izlerini takip etmeye ve gitmenin dönmeye evrildiği bir labirent. Bekleyişin Şarkısı, insanın yaşamı kendi girdabına çekmesinin incelikli anlatısı. İlk romanı Mevsim Yas ile acının kendi dilini yarattığı coğrafyanın resmini cesaretle çizen Mehtap Ceyran, yine bir yaranın kabuğunu kaldırıyor. Bu bir arayış, bekleyiş, onarılmaz yokluk ve sonsuz bir merhamet romanı.

“Çağına yokluk veren bir süzgeçten süzülüp geliyordu her şey. Gözümde görüntüler belirip kayboluyordu. Dilsiz ağızlar, sözcüksüz diller görüyordum. Her şeyin üzerinde bir yorgunluk. Hiçbir şey bu dünyada olmanın yalnızlığını gidermiyordu… Sarsılmaz bekleyişimiz kaybolup giden zamanın izleriyle doluydu. Şarkımız sürüyordu.”



(Tanıtım Bülteninden)

Yaralı ağaçların, kirlenen bulutların, gözü çıkarılan kedilerin, evine dönemeyen kemiklerin, yer değiştiren mevsimlerin, adsız sokakların, olamamış aşkların, sonsuz yalnızlıklarla çevrelenmiş insanların, çöle dönen hayatların ve dağılmış bir zamanın ... tümünü göster

Kuşağının çok üretken şairlerinden biri Ali Özgür Özkarcı. Şiirin mutfağında bulunmayı da tercih eden, aynı zamanda gözü pek eleştiriler kaleme alan bir yazar.

Dört Köşeli Kambur, Ali Özgür Özkarcı’nın ilk öykü kitabı ama “Türkiye Üçlemesi”nin ikincisi. Üçlemenin ilk kitabı Bitik Ülke Son Atı adlı şiir kitabıydı.

Dört Köşeli Kambur’un taşıdığı dertlerin çizgisini en erken 1915’e çekebiliriz. Öyküler, bir taraftan gündelik yaşamdaki kodlamaları ve ötekileştirmeleri ifşa ederken, diğer taraftan da yıkıntının ardında kalanlara uzanıyor.

Bu öykülerden; Ermeni denince kaçırılan gözlere, bazı kelimelerden kaçmaya, kaçarken vurulmaya, kaçmanın ta kendisine gidebiliriz. Çukurova’ya çok kolay gidebiliriz. Çünkü bu metinler de bugünden, buradan oraya kaçıyor. Çukurova’ya.

Ali Özgür Özkarcı’dan dört adet demir leblebi öykü. Çiğnenmesi mümkünsüz.

“…Sonra, artık bunun da önemi yok, diye düşündüm, mezarlıktan uzaklaşan adımlarım sıklaştıkça. Tek bir cümle kalıyordu her şeyin sonunda. Günlüğün arasından düşen Ermenice cümleyi tekrarladım durmadan: İnsanın saklanacağı yer kalmamışsa vatanı yoktur.”

(Tanıtım Bülteninden)

Kuşağının çok üretken şairlerinden biri Ali Özgür Özkarcı. Şiirin mutfağında bulunmayı da tercih eden, aynı zamanda gözü pek eleştiriler kaleme alan bir yazar.

Dört Köşeli Kambur, Ali Özgür Özkarcı’nın ilk öykü kitabı ama “Türkiye Üçlemesi”nin iki... tümünü göster