Masumiyet Müzesi

'Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum ' cümlesi ile beni kendine bağlayan kitabı zevk alarak okudum. Kesinlikle tavsiye ederim.

Okurken hayatı sorguladım, yer yer Füsun'a çok sinirlendim, Kemal'e üzüldüm.. ama en çok kitabın son cümlesi yaraladı yüreğimi. "Herkes bilsin, çok mutlu bir hayat yaşadım."

Bir aşk nasıl ölümsüzleştirilir. Yanıtını yaşadıklarını muzelestiren Kemal ile görebiliriz. Son derece etkileyici , akıcı ve sade bir dille yazılmış Orhan Pamuk eseri. İstanbul'dan esintiler sunan bu kitap bizi içine alacak , aşkla yoguracak. Kesinlikle okunması gereken bir eser.

bitmek bilmedi! bıraktım zaten...

Nadir olarak bitiremediğim sıkıldığım kitaplardan.

Hiç beğenmedim...!

Okuduğum en sıkıcı romanlardan biriydi. Yazar o kadar çok gereksiz tasvir yapmıştı ki bir ara bırakmayı bile düşündüm. Bence okunmasa da olur, pek bir şey kaybetmezsiniz yani.

bir delinin peşine düştüm,pişmanım okuduğuma

Okuduğum ilk Orhan Pamuk kitabı muhtemelen de son olacak. Tüm olayları, anıları, eşyaları bu kadar uzata uzata anlatmanın ne anlamı vardı acaba?

Beğenmedim.

Kesinlikle vakit kaybı

sevmyrum

Yeter dayanamadım kitap ilerlemiyor. Kitap yarısından sonra çok sıkıcı.

Sıkıcı. Fazlaca tasvir var.

Tekrar okumak istediğim birkaç kitaptan biri... Dili, kurgusu, karakterleri çok iyiydi.

Kemal bana benziyormuş:) Herkesin bir fusünu vardır elbet

Dönemin Avrupa özentisi zengin kesiminin durumunu bir aşk hikayesi üzerinden anlatmış yazar. Baş kahramanın gelgitli ruh hali güzel betimlenmiş. Aşkın içindeki bencillik hali, kavuşma isteği üzerinden okuyucu yakalanmaya çalışılmış. Sonlara doğru daha güzel bir hal almış olasına rağmen bende olağanüstü bir etki bırakmadı.

Yazar, İstanbul- Hatıralar ve Şehir kitabında anlattıklarına , bu kitabında bir aşk hikayesi ekleyerek bir romana dönüştürmüş. Romanda büyük bir aşkı tüm yoğunluğuyla anlatmaya çalışmış ama bunda samimi olamadığını hissettim kitap boyunca. Kitap, başka bir yorumda da belirtildiği gibi koleksiyonerlik durumuna daha çok eğilseydi çok daha çekici ve ilginç olabilirdi. Kitabın bana göre ilginç yönü, (eğer öyleyse) gerçek yaşamdan değil de kitapta geçen kurmaca hayatın içindeki nesneler, sahnelerden bir müze kurma fikriydi.

Güzel, akıcı bir kitaptı. Orhan Pamuk kalemi hakkında bir fikir sahibi olmama yardımcı oldu. En önemlisi müze meraklısı biri olarak, aynı zamanda yaşadığı anları unutmama adına bir çok eşyaları bitiktiren biri gibi kitap çok hoşuma gitti. Her anın bir şahidi olarak eşyalar bize en iyi arkadaş ola bilir. bazen en değersiz gibi görünün küçük bir oyuncak ve ya yırtılmış bir kağıt parçası bile ölümsüz bır anı canlandıra bilir. bunun için değerli bir kitabtı diye bilirim. amma hikaye olarak fazla uzatılmış gibi geldi ve kitabın sonu da çok iyiydi. Böyle bir aşk hikayesi ancak boyle bir sonlukla bitmeliydi..

butun kitabi en fazla 40-50 sayfaya sigdirirsak belki daha sevilecek hale gelebilir diye dusundugum romanlardan biri.hep ayni sözler hep ayni ifadelerin defalarca kullanildigi bir baska eser görmedim simdiye kadar.

1 puanı bile haketmeyen ruhsuz iç bayıcı kitap adam müzesini tanıtmak adına boş boşuna kağıt harcamış

Hiç sevemediğim, bana birşey katmadığını düşündüğüm kitaplardan. Paranıza yazık okumayın.

Eşya toplama dürtüsü üzerinden gidilse daha ilginç,belki daha akıcı bir şeyler çıkabilirdi ortaya.Ama yeşilçam filmleri gibiydi sanki,klasik,bilindik.

son derece ustalıkla kurgulanmış hikayesiyle büyüleyici bir anlatımı var.

Çok ağır ilerleyen,içinde çok fazla tekrar barındıran ve beni bitmediği için süründüren bir kitap. Başta kemal çok şerefsiz geldiği için bi türlü sevememiştim, sonra da füsun çok salak geldi öyle bi türlü sevemedim. Zaten orhan pamuğun cinselliği bütün ayrıntılarıyla defaaten yazması da beni aşırı rahatsız etti. Yazarın fikirlerini az çok bilsek de kitapta alt metin olarak sürekli bunları görmek de sıkıcıydı benim için. Ama sonsözü okuyunca nedense herkes benim gibi hissetmiş hissi geldi ve bi rahatladım😅 dönemin istanbulunu atatürkçü bir burjuvanın gözünden anlattığını söylüyor orhan pamuk ve bunu gerçekten çok iyi başarmış. Aşkın saplantılı hali mi desem acı yüzü mü desem bilemiyorum ama bir mantık insanı olarak bu denli abartılı duygular hiç yaşamadım o yüzden bana biraz hastalıklı geldi hikaye. Bence kemalin tedavi görmesi gerekliydi😂 müze olayına gelirsek ben açıkçası uydurulmuş bi müze gezmek istemek o da saçma geldi😂 edebi yönünü çok kuvvetli bulsam da hayal kırıklığına uğradığım bir kitaptı.

Genel olarak Orhan Pamuk'u, dilini ve üslubunu seviyorum. Ancak her romanının aynı seviyede olduğunu düşünmüyorum. Bu hariç diğer eserlerini kronolojik okuyordum ama bu bir şekilde araya girdi. O yüzden ilk üç romanı ve Masumiyet Müzesi arasında bence en iyisi bu değil ne yazık ki... Şimdilik Sessiz Ev'i tek geçiyorum.
Romanda anlatılan aşk ve ana karakterlerin kişiliklerini bir türlü benimseyemedim, dolayısıyla da gerçekçi gelmedi. Ancak romanlarda olacak cinsten bir aşktı bence. Nedense bunu Orhan Pamuk'a yakıştıramadım. İnsanın aşk, tutku uğruna akıldışı birçok şey yapabileceğini biliyor ve buna inanıyorum ama Kemal Basmacı'nın bunu yıllarca sürdürmesini aklım almadı. Bu yüzden de aşk bana katiyyen duygusal görünmedi. Zaten bütün roman boyunca tenlerin uyumu anlatılıp durmadı mı? Peki ya Füsun'un davranışlarının sebebi?.. Bir iki cümle ile olsa açıklanamaz mıydı? Mecburiyet, toplum, gurur vs. dışında. Çünkü okur onun ne düşündüğünü ve ne hissettiğini hiç bilemedi. Sadece Kemal'in varsayımlarını okuduk biz.
Bilmiyorum, sanki içimde bir şeyler kaldı. Hatta içimde bir yerlerde ben Füsun ile Kemal'e mutlu olacakları bir başka evren oluşturdum, büyük hatalar yapmadıkları, geri adım atabildikleri, özür diledikleri, inat edip gurur yapmadıkları bir evren... Çok büyük bir aşkın en mutlu anı on dakikalık bir zevk anı olamaz çünkü bence.

Bence yazarın en kötü kitabı bu. Bitmek bilmedi.

Füsun'a olan aşkı ilk 300 sayfada yani kitabın yarısına kadar çok akıcı ve etkileyici insanı kendine bağlayacak şekilde anlatılmış. Fakat yarısından sonra tekrara düşüyor gibi oluyor artık sıkıyor sizi sonu belli gibi ama yine merak edip okuyorum.

Detaylarda boğulmak bu olsa gerek.
Bitmek bilmeyen bir Yeşilçam aşk filmi gibiydi.
Başlarda 'eski' dokusu, masum aşk teması nedeniyle ilgilimi çekse de detaylar yorucuydu, romandan kopmamak için ayrıca çaba sarf etmek gerekti.
Müze fikri çok güzel, ama kitap fikri fazla 'detaylı' olmuş.
Orhan Pamuk hep böyle ise bana hitap etmiyor.

hani evde yapacak bir şey bulamazsın, tv açıp kanalları dolaşmaya başlarsın bir Türk filmi görürsün biraz alışkanlıktan biraz nostalji olmasını istediğinden biraz da günümüz Türk filmlerinin basitliğinden bu film sana izlenebilir gelir..zamanını boşa harcadığını hissedersin ama filmi bırakıp kalkamazsın da..bu kitap işte böyle bir şey -tam bir Türk filmi-

Orhan Pamuk'un okuduğum ilk romanı keşke ilk olmasaydı...

Sanırım okuduğum en güzel açılış cümlelerinden birisine sahip bu kitap. Onun dışında Orhan Pamuk'tan daha iyi bir kitap bekliyordum. Niyeyse pek sevemedim bu kitabını.