Yüreğinin Götürdüğü Yere Git

Yaşlı bir kadının torununa yazıp göndermediği ya da gönderemediği mektuplardı, "yüreğinin götürdüğü yere git"; seksen yıllık yaşam deneyiminin torununa bırakılan mirası belkide...

Kendi düşüncesini kitapların satır aralarında bulmak bir okur olarak çok etkiliyor beni. Kitabın bir bölümünde,

"Anlayış, bilgiçliğin kibriyle değil, alçak gönüllülükle doğar. Yanlışlık yapmak doğaldır, ama bunlardan ders çıkarmadan ilerlemek bir yaşamın anlamını yitirmesine yol açar.

İnsanın kendi iç dünyasına bakmak istemediği zaman bahaneler bulması dünyanın en kolay şeyidir. Dıştan bir suçlu her zaman vardır. Suçun -ya da daha iyisi sorumluluğun- yalnızca bize ait olduğunu kabullenmek çok cesaret ister."

okurken bir kez daha anladım; sonunda "haklı" bile olsa, "ben sana demiştim"le kurulan her cümlenin hükmünü yitirdiğini...