Uğultulu Tepeler

Okurken oldukça yoğun hisler içinde boğulur bir vaziyetteydim.
Uğultulu Tepeler o kadar derin ki... Yüreğime bir ağırlık çöktü adeta, ne yapacağımı şaşırdım.
Başlangıçta karakterler konusunda bir karmaşa yaşamıştım ama daha ilk yüz sayfaya gelmeden olayı kendi kafamda çözmeyi başardım. Buna rağmen beni bütünüyle kendine bağladı.
Aslında fazla söze gerek yok ^^ Başucu kitabı olmalı!
Her karakterin ayrı ayrı nedenleri vardı ve her şey daha farklı olsaydı: Tüm mutluluklarıyla yaşamaktan geri durmayacakları huzurlu hayatları olacaktı her birinin... Lakin söylemeden geçemeyeceğim bu fitili ateşleyen Catherine'in kendisi oldu. Domino etkisini başlatan o küçük taşı deviren ondan başkası değildi! Heathcliff'in lafıyla: Kendi yüreğine ihanet etti. Yani burada illa suçlu olarak addedilecek biri varsa, sadece o olmalı bence.
Linton'a da kızamadım. Çünkü biliyorum ki istediği asla bu değildi. Sadece sevilmek isteyen birine nasıl gocunabilirim ki...

"Ondan büyüğüm, biliyorsun. Hem daha akıllıyım ve ona kıyasla daha az çocuksu yanlarım var, değil mi? Azıcık huyuna gidersem her dediğimi yapacaktır... İyi olduğu zamanlarda çok şirin, çok tatlı oluyor. O benim olsaydı nasıl da el üstünde tutardım..."