Nisan Yağmurları (The Wallflowers, #4)

Elime aldığım andan itibaren serinin son kitabı olduğu için büyük bir özen ve dikkatle neredeyse bir tam gün bile sayılmayacak bir hızla okudum. Bu sebeple şu anda önüme baktığımda burnumun ucunu görebiliyorum ve sanırım bu göz yorgunluğu geçicidir, kalıcı değildir ve şaşılık değildir umarım. Öyle bile olsa en sevdiğim yazarın en sevdiğim serinin kendime en yakın bulduğum karakterinin kitabı için bu kadarlık bir cefaya katlanmak onurdur:))))) Daisy hakkında zaten bir sürü şey okuduk ama Bay Swift gerçekten bir ara gözlerimi yaşartacak kadar romantik çıktı. Lillian için kapı önünde bağdaş kurarak oturdukları bir sahne var ki o sahneyi sanırım bir daha asla unutamam. Bu seriyi kitaplığımın baş köşesine tamamlanmasının huzuru ancak bitmiş olmasının hüznüyle yerleştiriyorum. Her toz alışımda Bay Swift, Bay Hunt, St. Vincent ve Lord Westcliff'i saygıyla selamlayarak süs bitkilerimizi hasretle kucaklayacağım. Kaçırılmaması gereken bir seri..Herkese okurken aynı keyfi almalarını dilerim.