Daima Aşk Kazanır

http://satellitebook.blogspot.com.tr/2016/06/yorum-daima-ask-kazanr-asude.html

Genelde büyük klasiklere imza atmış Türk yazarlar dışında pek yerli roman okumuyorum. Bunda wattpad adlı okuma sitesinin büyük bir payı var ama Selvi Atıcı’nın ve Asude’nin kitaplarını çoğunlukla takip ederim ve üsluplarını severim.
Ne yazık ki bu kitap için bunu söyleyemeyeceğim. Daima Aşk Kazanır pekte Tekin Soyönder’e yakışan bir kitap değildi. Daha doğrusu Pabucumun Ajanın da rastladığım ve kafamda oluşan o sert adama pek uymadı bu adam. Ayrıca Rüya karakteri de fena halde sinirlerimi bozmuş durumda. Hep söylüyorum biraz deli dolu ve güçlü kadın karakterleri seviyorum ben. Burada ki karakter ise deli dolu olmaya çalışmış ama bana göre bazı hareketleri saçmalamaktan ileriye gidememiş ve kesinlikle güçlü değil. Ve hikâyede çok boşluk vardı. Yani 500 küsur sayfa olmasına rağmen çoğu şey üstün körü anlatılmış. Bana göre kişiler de dâhil her şey biraz yüzeysel gibiydi. Bir şey beni hikâyenin dışında tuttu. Tekin ve Rüya’nın yakınlaşması gerçekten ilgimi çekti ve güldürdü. Ama ondan sonra gelişen olaylar açıkçası biraz heyecanımı yitirmeme neden oldu. Tekin, kabalıkta sınır tanımayan bir adam. Bunu çok iyi anlıyorsunuz ama bazı sözler ve hareketler vardır ki Türk Filmi klasiği olsa bile o sözler yüzünde o karaktere çektirilmesi gerekir. Ne yazık ki ne kadar kötü sözlere maruz kalsa da Rüya sürekli; sevdiğim adam, affederim modundaydı. Ayrıca bazı cümleler hiç söylenmemiş gibi de davrandı. Bu sebepler yüzünden Tekin gözümde küçüldü. Rüya da aynı şekilde güçsüz bir karakter olarak kafamda yer edindi.
Her şeye rağmen kitap akıcıydı. O kadar yerdin yerdin şimdi de akıcı diyorsun kızım sende karar ver dediğinizi duyar gibiyim J Haklısınız. Tuna-Deniz ikilisini görmek, son sayfalarda Hacer Teyze ve o kinayeli, size kahkaha arttıran konuşmalarına tanık olmak, bir de karakterler her ne kadar ilgimi çekmese de yazarın anlatımından kaynaklı biraz da akıcı kelimesini kullandım. Gereksiz uzunlukta bulsam da kendini okutmayı başardı. Karakterler arasındaki komik diyalogların böyle düşünmemde payı var.

Belki de benden kaynaklanıyordur ama Asude’nin diğer kitaplarının yanında kesinlikle sönük kalan bir romandı.