Beni Öptüğün Gece (Smythe-Smith Quartet, #2)

http://illekitap.blogspot.com.tr/2017/12/julia-quinn-beni-optugun-gece-smythe.html

Cennet Gibi kitabından tanıdığımız Daniel Smythe-Smith'in hikayesi Beni Öptüğün Gece tam da adına yaraşır bir hikayeye ev sahipliği yapıyor. Ve açıkçası söyleyebilirim ki Cennet Gibi'den çok daha iyiydi.

Julia Quinn'in Symthe-Smith Quartet Serisinin 2. kitabı Beni Öptüğün Gece il biraz daha esprili anlatım tarzını göstermişti yazar. Sanırım bir sonraki kitap daha iyi olacak diye beklentiye girmeme neden oldu.

Neyse, kitabın kısaca konusuna değinmek gerekirse; genç yaşlarda yaptığı hatanın sonucunda ailesini tarafından dışlanan ve yaşadığı yerden sürgün edilen Anne, Daniel'in kuzenlerinin evinde mürebbiyeliğe başlar. Ancak, Daniel'in eve dönüş için seçtiği gün Anne'de onların evinde olunca ve Daniel'in onu görünce güzelliğinden etkilenmesi sonucunda bir de bir öpücük çalınca olaylar başlar. Daniel, Anne yakın olabilmek adına kuzenleriyle daha çok zaman geçirmeye ve Anne'e kur yapması bütün herkes tarafından dikkat çekse de Daniel ne kalbine söz geçirebiliyor ne de Anne'den uzak kalabiliyordu.

Tabi hiçbir şey bu kadar güzel ilerlemez... her zaman kötülüğün pençesi üzerlerinde olur,, burada da pençe Anne'in üzerindedir. Geçmişi Anne'in peşini bırakmaz... hatta öyle ki Anne2in hayatını tehlikeye bile atmaya çalışır...

Ne Daniel buna umursamaz davranır ne de Anne savaşmaya pes eder.

Olaylar böyle başlıyor zaten. Bu kadının kitaplarındaki bu adrenalin kısımlarını oldum olası sevmişimdir. Hiçbir zaman monoton yazmıyor ve bir ekşın illa ki koyuyor. Ben de bunu çok seviyorum.

Bu sefer kadın karakterimiz her şeye rağmen hayata karşı savaş veren ve ayakta kalabilen güçlü bir kadın olması hoşuma gitti. Hele bir de o zamanların önemli unsurlarının kendinde olmaması... tamam açık olacağım bakire olmamasına rağmen Daniel'le ilişkisinin olması... Daniel'in bunu umursamaması çok güzeldi. Aşk işte dedirtiyor.

Francesca, Elizabeth ve Harriet üçlüsünün sohbetlerine bayıldım hele ki Daniel bir yerde ne kadar hızlı konu değiştiriyorsunuz ne kadar hızlı konuşuyorsunuz tarzında bir sohbete giriyordu bunlarla orada çok güldüm. :)

Bir de... George'un Daniel, Marcus ve Hugh'un elindeyken ki öldürme muhabbetleri... süperdi.

O kısımlarda işte Quinn kalemi bu ya dedim :)

Neyse çok uzatmayayım yoksa fena halde kitap içeriğine gireceğim. Bu kitap ilkinden çok daha iyiydi ve bence çok da güzeldi. Ben çok sevdim o yüzden 5 üzerinden 5 veririm :)