Borges'i anladığımı söyleyemem. Okurken yer yer zevk aldım, yer yer sıkıldım. Tam kavrayamadığım bir şeyler var. Müziğini sevip sözünü anlamadığın bir şarkıyı dinlemek gibi.

Nedense yarısından fazlasını okumuş olmama rağmen bitirmek için gerekli motivasyonu bulamadım. Bir yerde koptum ve adetim olmadığı halde bıraktım.

6 yıl önce okumuştum ve şimdi aklımda tek satır kalmamış :s

Aslında 7 yıldızdan düşüğünü hak ediyor olabilir ama küçükken (14 galiba) okuduğum ve bana okumayı sevdiren kitaplardan olduğundan biraz iltimas geçtim. Sürükleyici bir hikaye ve derin gibi görünen ama daha çok etkileyiciliğini kelime oyunlarından alan bir felsefe. Yine de akılda aklıcı.

Henüz ortaokulda okumuş olmama rağmen sıkılmıştım. Birkaç hafta önce yine elime aldım biraz karıştırdım ama felsefesi beni yine sarmadı. Yazarın diğer kitaplarını okuma isteği de uyandırmadı.

İleri'nin kelime zenginliği, yarattığı atmosfer harika. Bu kitap beni gerçekten geliştirdi. Kösnül, uzlet, ilenç gibi kelimeleri öğrendim en başta. Ama kitap çok kişisel bir eser. Çocukluk ve ilk gençliğinden hatırladığı ve anlatmak istediği ne varsa onları anlatmış. Çok uzun cümleler ve bitmek bilmez betimlemeler arasında debelenip durdum. Ara vererek okumak lazım mı...ben de 230 sayfalık bir kitabı yaklaşık bir ayda okudum. Bölümlerin birbiriyle bağının zayıf olması da beni zorladı. O kadar kişisel bir eser ki ben kitapla bir bağ kuramadım.