Bana göre kitapların cinsiyetleri var. Bu kitap ise dişi. Erkek okurlar için duygusal kitaplar çok cazip olmuyor. Bizlerin daha farklı beklentileri var. Kadınların ise aşk ve duygusal kitaplara ilgisi daha fazla. Onlardaki bu duygusal boşluğun sebebi de biz erkekleriz aslında. Ayrıca anlatım ve dil çok iyi, konu basitti.

Dili ve anlarımı çok güzeldi. Konusu ise çok basit kaldı. Ortada bir dünya savaşı var; ama biz askerlerin aşk hayatını okuyoruz. Bu durum da gerçekçiliği öldürüyor.

Modern klasik ya da distopya okumak isteyenlere tavsiye edilebilir. Bence hikaye biraz daha derinleştirilebilirdi. Çok çabuk ilerledi ve açıkçası çok vurucu bir olay yoktu. Beğendiğim yönüyse: Distopyada olması gereken çaresizlik, yok oluş, melankolik duyguları barındırmasıydı.

Aytmatov'un sıcak, içten yazım tarzı bu kitapda da mevcut. Hikaye ise yeterince etkileyici değildi. Acaba sonunda ne olacak diye beklemiyorsunuz. Sadece taşranın irili ufaklı sıkıntılarına yakından bakıyorsunuz.

Aslında kötü bir kitap olmamasına rağmen, Grange'in önceki kitaplarıyla kıyaslayınca bu kitabın yeteri kadar iyi olmadığını görüyorsunuz. Leyleklerin Uçuşu'nda her cümle Grange kokuyordu. Bu kitabı ise sanki başka biri yazmış. Yazarken zorlandığı çok belli. Bir de o kitabın finalindeki saçmalık nedir öyle ya?

Murat Menteş hiperaktif bir yazar. Ama bence kendini tekrar ediyor. Dublörün Dilemması kitabıyla bu kitap arasında bir fark göremedim. Yazım tekniği bile aynı. Gene olayı her karakterin gözünden ayrı ayrı anlatmış. Zaten ilginç isimler, ilginç diyaloglar onun tarzı.