Pal Sokağı Çocukları

:)

muhteşem

Harikaydı.baska ne soylenebilirki.

Çocukluğumuzu, masumluğumuzu, oyunlarımızı anlatan ama aslında fedakarlığı onuru, arkadaşlığı, hainliği,hırslarımızı, ikiyüzlülüğü ve herkesin hata yapabileceğini de gösteren kendi küçük anlattıkları büyük çocuk kitabı olan ama aslında büyüklerin okuyup ders çıkarması gereken bu yaşta tekrar okuduğuma memnun olduğum güzel eser

Sonundaki vefakarlık örneği ve dayanışmaları fena değil. Ama çocuklara okutulmalı mı, ondan emin değilim. Sürekli olarak savaş fikrinden bahsetmesi, çok da hoş olmamış.

Güzel bir kitaptır. Küçükken okuduğumda çok sevmiştim.

mütiş !en sonu biraz hüzünlü oluyor iyi bir kitap çocukların sapanla kumtorbalarını birbirlerine atarak tahta kılıçlavuruşup pal sokagını savunup almalarını anlatıyor.

Mükemmel. Ben 12 yaşında kitapların çok sıkıcı bir şey olduklarını sanırdım bu kitabı okuyana kadar. Çocukluğumun rüyalarını hayallerini süsleyen kitap. Çok çok sevmiştim.

Hani derler ya ''Adama bak hayatı roman gibi'' ben ise pal sokağı çocuklarını okurken , yazarın tüm bunları yazmadan evvel olayları gözleyen gözlerine sahip olmak istiyorum, her nedense. Bir yetişkin günlük yaşantısında bir çocuğu görüp düşünebilir kuşkusuz '' Alt tarafı bir ufaklık. Benim yaşadıklarım kadar şahane ve olası dışı ne yaşamış olabilir ki? '' Tabi bunu düşünmek bile büyük bir hata doğrusu. Küçük dünyaların içinde öylesine büyük sarmaşıklar yayılmış ki sadece güneşi engellemişiz, gölge yapıyoruz bazen. Tabi buna farkına varmamız ancak romanda ki kızgın öğretmenle gün yüzüne çıkıyor. Kesinlikle çocukların dünyasında ki ciddiyetini anlamak için okunması gereken bir yapıt.

Öykü, 20. yüzyılın başında hızla gelişen Budapeşte'de, oyun sahalarını (Arsa) Kızıl Gömlekliler denen zengin çocuklarından korumaya çalışan yoksul çocukların savaşımını anlatır.

Macaristanda hapishanede haksiz yere tutulan Azerbaycan askeri Ramil Seferov tarafindan dilimize cevrlmis roman

Harikaydı. Ölmeden önce okumanız gerek.

Çocukluk anılarımı tekrar hissetmeme, bir fikir ve kardeşlik uğruna neler yapılabileceğimi bana tekrar öğreten kitaptır. Her tekrar okuduğunda yeni şeyler öğrenirsin, hissedersin.

Çocuk kitabı olarak görmeyin. Okuyun, okutun..

Çocukken okuduğumda etkilenmiş, kitaptaki çocukların haline çok üzülmüştüm. Nereden bilebilirdim ki benden sonraki neslin çocuklarının hali de kitaptakilere benzesin.

Bu kitabı tam üç kere okudum. Ve üç okuyuşumda da en sonda hep gözlerim yaşardı. Gerçekten güzel.

ilk kitabım bana kazandırdığı çok şey var..

Daha önceden orjinal dilinde okumuştum. Geçen günlerde Türkçe çevrimini okudum. Okurken keyif alabileceğiniz, yaratılan atmosferinin oldukça sıcak ve samimi olduğu bir kitap.

11-13 yaşlarında okuduğum ,kitap okumamamı alıskanlık halıne getıren benım en değişmezim....gözlerımde yas getiren...
benı ben yapan benı benlıkten cıkarıp sen küşüsüyle empatı hıssıyatını veren roman...
bu romanı okumadan tam oldugunuzu dusunmeyın zira her zaman bır seyınız eksıkdır mutlaka...

Çok güzel bir kitap. Çok akıcıdır aynı zamanda. Okumanızı tavsiye ederim.

Ben kitaba 5 yıldız verecektim aslında, 6 vermemin nedeni oy verdiğim diğer kitaplarla kıyaslama yapmamdı. Gerçekten bu oy verme işi ilk başta çok kolaydı ama oy verdiğiniz kitap sayısı arttıkça zor bir hale gelmeye başladı. Elbette belki bir kişi bile benim kitaba kaç yıldız verdiğimle ilgilenmiyordur ama ben bunu kendim için yapıyorum. Mümkün olduğu kadar da tutartlı olmaya çalışıyorum. Neyse bunu çok uzatmadan kitaba geliyorum;sevmedim.
Okurken çok düşündüm acaba anlamadığım bir mesaj mı var okuduğum bu metinlerde diye ama özellikle sözlüklerdeki yorumları da okuyunca kitabı anlamamış olma ihtimalimi eledim. Sadece okuyanların çoğunun etkilendiği unsurlar benim için anlamsız göründü hepsi bu. Şeker Portakalı, Bülbülü Öldürmek, Charli' nin Çikolata Fabrikası, Boyalı Kuş gibi bir çocuğun gözünden kurgulanan hikayeler arasında bence en başarısızı. Çocukların kendi aralarında gruplaşmasına lafım yok, hepimiz yaşadık lakin bu gruplaşmanın abartılıp baya baya çete savaşına dönüşmesi bende Emrah' ın Arka Sokaklar dizisindeki karakterlerin küçüklüklerini okuyorum hissi uyandırdı. Molnar bu benzetmeyi duysa mezarında ters dönerdi sanırım o yüzden biraz ağır olduğu için özür diliyorum kendisinden ve sevenlerinden.
Kitabı fazlasıyla militarist ve bir çocuğun dünyasından uzak buldum ben, en azından benim çocukluğumdan uzaktı. Bana göre kırmızı gömlekli çocuklar, Nemecek ve arkadaşlarına kıyasla çok daha çocuktu, aralarındaki hiyerarşik düzeni yok sayarak söylüyorum ama bunu. Tabii ki sevdiğim yanları oldu, bir çocuğun gözünden dünyanın nasıl göründüğüyle ilgili bazı pasajları çok gerçekçi bulduğum oldu; ama sevmediğim şeyler daha fazlaydı kesinlikle.
Kitabı anlamamış olup rezil olma ihtimalimi düşünerek daha fazla uzatmıyorum ama kesinlikle saydığım 4 kitabın da bundan daha iyi olduğunu iddia ediyorum.

Kesinlikle okunması gereken kitaplar arasında...

biraz sıkıcı olsada güzel

Küçükken arkadaşlığın ne demek olduğunu bu kitaptan öğrendim desem yeridir..

Çocukken okumuştum ancak tam olarak hatırlayamadığım için yeniden okuma ihtiyacı hissettim. efsane bir kitaptı. okurken gözyaşlarımı tutamadım. Çocukların dünyasına girdiğinde onların saflığına cesaretine hayran kaldım, örnek alınası bir hikaye. okunmalı mutlaka

İnsanlar ikiye ayrılır; birinci grup Pal Sokağı Çocukları’nı okuyanlar, ikinci grup ise Pal Sokağı Çocukları’nı henüz okumayanlar. Birinci gruptansanız sorun yok, eminim sizde benim gibi üç kere okumuşsunuzdur bu kitabı. Ama eğer ikinci gruptansanız şimdiye kadar boşuna yaşamışsınız demektir; ve dahası insan olma yolunda gelişiminiz yarım kalmış demektir; yarım bir insansınız demektir. Şimdi siz, bu kitap ne anlatıyor da bu kadar önemli kılıyor onu diyeceksiniz! Ama önemli olan bir kitabın ne anlattığı değil, bunu nasıl yaptığıdır; bunu yaparken size ne verdiğidir.

Kitap bizim dünyamızdan farklı bir şeyi anlatmıyor maalesef; son zamanlarda moda olan fantastik kitaplardan değil, ya da bir bilim kurgu kitabı! Kitap tam anlamıyla yaşadığımız dünyayı anlatıyor; tüm gerçekliği ve acımasızlığı ile. Aynılarını bizim de çocukluğumuzda yaşadığımız şeyleri anlatıyor!

Kitap iki farklı mahalle çocuklarının oyun oynadıkları arazi parçası için birbirleriyle savaşmalarını anlatıyor; yani bir “mahalle kavgasını” (size tanıdık geliyor mu?)! Ama büyüklerinin yaptıkları savaşlar gibi, çocukların savaşı da trajik bir olaydır ve hangi şekilde biterse bitsin bir savaş ‘mutlu sonla’ bitmez! Kazandığımızı zannetsek de aslında kaybettiğimiz şeyler zaferimizi gölgede bırakır. Savaş alanında kazanan da kaybeden de birdir; öyleyse savaşmak niye, sonunda uğruna savaştığımız toprak parçasından başkaları kazanç sağlayacaksa!

Pal Sokağı Çocukları, adından da anlaşılacağı gibi bir çocuk kitabı; ama çocuk kitabı deyip geçmeyin, yüzyılın en iyi çocuk kitabı! Sizi fantastik bir dünyaya değil, her şeyiyle gerçek bir dünyaya götürecek ve burada arkadaşlığın o gerçek ve sonsuz duygusunu yaşayacaksınız; kavgalara ve ihanetlere şahit olacaksınız; ölümü ve kaybetmeyi yaşayacaksınız ve sonunda göz yaşlarınıza hakim olamayacaksınız!

Yaşınız kaç olursa olsun, 10-20-30-50, eğer şimdiye kadar bu kitabı okumadıysanız hemen gidip alın! Yoksa yarım bir insan olarak mı kalmayı tercih edersiniz?

http://solsoledo.blogcu.com/pal-sokagi-cocuklari/676012