Kırmızı Pazartesi

Olay örgüsü çok basit ve olacaklar kolay tahmin ediliyor. Sonuç olarak merak ettirmiyor

Bana bir önyargı verin dünyayı yerinden oynatayım.

genel itibariyle marquez romanları 7-8 puan dilim aralığında..zira bu romanın konusunda da tutarsız taraflar mevcut bu yüzden 3 puan kırdım.. :)

Bir cinayet öyküsünü kimsenin ele almadığı bir şekilde ele alıyor, başta sonucu söyleyip anlatmaya başlıyor. Kurgu olarak beğendim.

Bana bir önyargı verin,dünyayı yerinden oynatayım..
http://zamansozleri.blogspot.com.tr/2014/08/krmz-pazartesi-gabriel-garcia-marquez.html?

Yazarın çocukluğunun geçtiği kasabada yaşanan gerçek bir olaya dayanan hikâyede işleneceğini herkesin bildiği, hatta kimi satırlarda cinayeti işleyecek olan ikiz kardeşlerin bile kendilerine engel olunmasını istediği hissedilen ancak; bu cinayete engel olmak için kimsenin bir şey yapmadığı bir namus cinayetinin öyküsü anlatılmakta

Okunmazsa kaybedilecek bir şey olduğunu düşünmüyorum,ama zaman geçirmek için okunabilir.

Marquez ile yıldızım hiç barışmayacak sanırım.

Güzel akıcı bir kitap.

Bir cinayetin işleneceği bilindiği halde kimsenin engel olmamasını anlatan bir hikaye.
Kişilerin başta kitap karakteri sonrasında ise kendi düşünceleri irdeleyen bir kitap.

Sonunu bildiğim bir kitabı okumak hiç bu kadar heyecanlı olmamıştı.

Marquez kalemine sağlık...

İşleneceğini herkesin bildiği ama kimsenin engellemedği bir cinayetin öyküsü. Olağanüstü bir kitap, olağanüstü bir hikaye.

Herkesin gerçekleşeceğini bildiği bir cinayet var ortada, kurban hariç.. Herkes susuyor ve gözgöre göre bu cinayet işleniyor. Günümüz Türkiyesinin en büyük sorunlarından olan "Bana dokunmayan yılan bin yaşasın" bu kısacık romanda en büyük suça, bir cinayete yol açacak raddeye geliyor. Yer yer sıkıcı gelse de bu kadar kısa bir romanla insanların koyun gibi sürüye uyuşu gayet güzel kurgulanmış:) İyi okumalar..

Kader bizleri görünmez kılar...

http://www.kontesce.com/2013/02/krmz-pazartesi-gabriel-garcia-marquez.html

Namus cinayeti kavramının sadece Türkiye'de olmadığını hatırlatan , çevirisi güzel olan ve ilgili olanların okuması gereken klasik denebilecek bir eser.

Mahalle baskısını gerçekçi bir şekilde anlatan ve bu sayede nobel almış bir kitap. Ben çevirisinin zayıf kaldığını düşünüyorum. Bu yüzden beklediğim akıcılığı ve tadı alamadım.

Çevirmenden mi kaynaklanıyor orjinali mi böyle bilmiyorum ama ilk sayfaları inanılmaz karışık. Kitabın tarzını kavradıktan sonra elinizden bırakamayacaksınız.

Herkes o gün cinayetin işleneceğini biliyordu ama kimse engelleyemedi. Kimi bunu zaten engellemeyi istemedi, kimi umursamadı, kimi ise kaderin önüne geçemedi.

Basit bir hikaye gibi düşünmedim, derin toplumsal yaraların gözlerönüne serildiği harika bir romandı.

Sonunu bile bile, sona nasıl gittiğin. Olayların çorap söküğü gibi gelmesi ve bir şeyin sırf öyle olması istendiği için olmayacağı noktası. Son sayfaya kadar merak içinde kalıyorsunuz: "e peki ne hissediyor bu adam?"

Bu romanda anlatılan şey bize hiç yabancı değil, yapabileceğimiz halde hiçbir şey yapmamak, nedensizce tepkisiz kalmak aşina olduğumuz bi durum. Bunu böylesine derin anlatmak elbette ki yazarın başarısı.

Yalnız çeviride bir sıkıntı var gibi, hikayenin içine girene kadar biraz rahatsız ediyor.

http://kitapbocegim.blogspot.com/2013/05/krmz-pazartesi-gabriel-garcia-marquez.html

Santiago Nasar...
Genç, hareketli kısmen züppe..
Aklıma geldiğinde her zaman üzülürüm Nasar, çünkü savrulan bir küfür gibi onun ismi verilmiştir namus davasında. Peki ya ağızdan çıkan, geçerliliği belirsiz olan o sözün izi ne tür bir yara açar sayfalarda? Santiago Nasar yaralarını kapamaya çalıştığında akan kan, nasıl durmadan oluk oluk akıyorsa okurun bilincinde de aynı şekilde kalıcı bir hatıranın yarasını oluşturuyor Marquez.

Haklı ya da haksız, -ülkemizinde içinde bulunduğu durumu da gözeterek- namus dolayısıyla işlense de bir cinayet ne derecede meşru kılınabilir?

Yüzyıllık Yalnızlık'dan sonra gelir GABO'nun eserlerinde Kırmızı Pazartesi benim gözümde. Okunmalı; tekrar tekrar.

G.Garcia Marquez'in kısacık ama doyumsuz harika kitabı.
Roman Kolombiya'da aileden zengin Santiago Nasar adlı bir gencin işleneceği herkes tarafından bilinen ama kimsenin kılını kıpırdatmadığı bir namus cinayetine kurban gitmesi üzerine kurulu.
Kitap bittikten sonra insan düşünüyor suçlu insanların duyarsızlığımı yoksa kader varda önüne geçilemezmi diye.Bu kadar kısa olduğuna üzüldüğüm ender kitaplardan biri oldu Kırmızı Pazartesi.

Santiaga nasar,toplumca pek sevilmeyen ama suçsuz bir genç.
Kitabın ilk sayfaları biraz ağır geliyor ama ilerledikçe konuya hakim ve içinde buluyorsunuz kendinizi.Namus davasının acımasız sonuçları karşında eli kolu bağlanmış bir genç kız ile zengin ve kısmen züppe sayabileceğimiz bir adamın hikayesi.Buruk bitireceğiniz ama seveceğiniz bir eser.Kitabın son cümleleri beni çok etkiledi,tavsiye edilir.

Kitabı nasıl okudum , nasıl bitti bilmiyorum. Yazarın üslubu hikayeyi bana göre daha kısa hale getirmiş. Kitabın bana hissettirdiği durum da var ortada. Olayların şuan önümde gerçekleştiğini , yavaş yavaş nihai sona doğru ilerleyişini görüyorum ama ben o olaya müdahale edemiyorum. İnsanı çaresiz hissettiren bir kitap olmuş. Takdir edilesi bir eser.

Bir gün bu kadar yalın, bu kadar güçlü, bu kadar etkileyici bir roman yazmak isterim. Hikayenin en başında, kahramanımızın nasıl bir sonla kaşılacağını biliyoruz. Ama o sonu bilmek, heyecan içinde kalmamızı engellemiyor. Hele o son paragraf...

Marquez bu kitabı yazdıktan sonra ''her yazar son yazdığı kitabın en iyi kitabı olduğunu düşünür bu da benim en iyi kitabım'' demiştir.
Marquez bu kitapta işleneceği herkes tarafından bilinen bir cinayeti anlatmaktadır. Harika kurgulanmış ve büyülü gerçekçilik olarak adlandırılan Marquez tarzını -yüz yıllık yalnızlık kadar olmasa da- iyi yansıtan bir kitaptır. Cinayetin nasıl işlendiğini, neden işlendiğini bilirsiniz daha kitabın başında, ona rağmen elinizden bırakamazsınız kitabı. Liberalizmin, bireyselciliğin kötü yönlerini gerçekçi bir üslupla hiç abartmadan anlatmıştır Marquez bu kitapta.

Bugün toplumda yaşanan duyarsızlığı, bananeciligi hatta 'bekleyelim bakalım ne olacak?' şeklindeki başkalarının yaşadığı olumsuzlukları kendilerine heyecan malzemesi yapan bir kesimin bakış açısını yansıtması adına oldukça güzel bir kitaptı. Kısa olması kitabı sıkıcı olmaktan çıkarıyor. Kısa sürede zevkle okunabilecek bir kitap.

Marquez'in alışıldık tarzlarından birisi. Hiç bir yerinde sıkmıyor kitap. Farklı karakterlerin gözünden anlatıyor hikayeyi. Yüzyıllık Yalnızlık'a atıf yaptığı bölüm de, güzel bir tat bıraktı :)