Kafamda Bir Tuhaflık
Orhan Pamuk
En Son Değerlendirmeler
Orhan Pamuk bazAn içerik, bazAn da yazım açısından eski kitaplarından bir kolaj yapmış gibi. Dünya okuyucularına hitap ettiği ilk bölümündeki iticiliğiyle de 1-0 geriden başlıyor hatta.
Kötü diyemem ama en iyi beş romanının arasına da giremez bence.
Sıkıldığım yerler de oldu ancak genel olarak hikayeyle bütünleştim, o aileden biriymiş gibi hissettim yani kitabı resmen yaşadım, çok güzeldi
Mevlut un basit yaşam felsefesini okumak harikaydı. Bir yaşam bir şehir bir ülke ve bireyden topluma yillar içinde değişen sosyal ve ekonomik beklentiler ancak bu kadar basit sms derinlemesine anlatilabilirdi.
Türkiyenin,İstanbul 'un insanların yaşamlarının,hayata bakış açılarının ,duygularının,yaşam biçimlerinin nasıl değiştiğini anlatan çok güzel bir kitap.
İyi yazarlar da vasat kitaplar yazabilirler...
Bu iyi yazar olmadıklarını göstermez...
Kafamda bir tuhaflık, tercih ettiği anlatım biçimi, arka plan, kurgu, mekân, karakterler vb gibi pek çok açıdan yeni seçimlere sahip. Ancak, bu seçimler kitabın okunurluğunu olumsuz etkilemiş. Zor okunur, kolay tahmin edilir (klişeler), anlatıcının yabancı olduğu, dışardan bakarak içeriden anlatmaya çalıştığı bir roman çıkarmış ortaya...
Sonuç: İyi yazar, vasat bir kitap... Ama yine de, bir Orhan Pamuk kitabı...
Türk aile yapısını çok iyi yansıtan karakter analizleri müthiş bir roman kesinlikle Orhan Pamuk gerçekten çok iyi bir romancı ve Nobel'i sonuna kadar haketmiş bir insan!
Okuyabildiğim bir yazar değil. Birçok kitabını yarım bıraktım bu kitap hariç. Ama yinede bir türlü bitmeyen cümleler ve çok uzun betimlemeler, sanki okudukça çoğaldı ve çoğaldı. Kabul ediyorum, diğer O.P. kitaplarına göre daha okunabilir bir kitap ama o kadar....!
1960 lardan 2012 ye kadar olan bir sureci anlatiyor. Kahramanimiz Mevlut ve babasi boza saticisilar. Yogurt satiminin tek tek evlere goturulmesi gibi eskiyi hatirlatan cok sey var.. Okunmasi zor biraz sayfa uzun, yazilar kucuk ama anlatim akici, cumleler basit bir dille yazilmis. İstanbulda hayatin her yonden degisimi ele alinmis. Egitim, kiz kacirma, bozacilik, sag sol catismalari, askeri darbe, yalnizlik duygusu, olum bir cok konu var. Siyasi kisimlarindan okurken sıkıldim, bir an once bitsin istedim. Romanin anlatilis tarzi cok guzel. Butun katakterler konusuyor :) gayet guzel olmus bu teknik.. Mizahi bir hava da var kitapta.. Okurken kimi yerlerinde gulumsedigimi hissettim. Sonundaki cumlede de Mevlut karakterimize cok hak verdim ve onun icin çook üzüldüm.. ne olsa hayatta kendini yalnız hissedecek bir karakter artık..
Yaşlı bir yazardan duygusal bir "ömür" hikayesiydi. Bitince geriye tatlı ve huzursuz bir seda bıraktı. Adı hariç her şeyiyle sokaktaki kişilerden bir kişi olmanın, gerçek olabilirliğin çekiciliğini taşıyan Mevlut Karataş'ın hikâyesiydi kendisi. Güzeldi, sıcaktı, diğer Orhan Pamuk kitaplarındaki "dur şurada bir hinlik yapayım, bir oyun katayım" yoktu. Bu, kitabın akışını diğerlerine göre epeyi hızlandırmış. Bir çok yazar için karşılaşınca soracağım sorular diye aldığım notlar arasına "niye Mevlüt değil de Mevlut?" sorusunu da eklemeden edemiyorum tabii. Velhasıl iyiydi. Ayrıca, kesin ileride bunun dizisini filan da yaparlar serisindendi.
Bu benim Orhan Pamuk'la ilk tanıştığım kitaptı... Fakat şunu söylemem gerekir ki kitabı okumak için çok uğraştım. Günlerimi verdim ama olmadı. Çok detaylı yazılmış bir kitap. Fazla cümleler var ve bu bir zaman sonra insanı sıkıyor. Beni etkileyen bir kitap olmadı aynı zamanda. Çok merak ettiğim fakat hayal kırıklığına uğradığım bir kitap/yazar oldu!
orhan pamuğun okuduğum ilk romanı ve açıkçası begenmedim. istanbul hayatını anlatması, insanların yaşayışlarına yer vermesi gayet güzel ve bu kitabı değerli yapan da bu bence ama ;
başlarda çekilir olan kitap gittikçe sıkıcı olmaya başladı ve sayfa atlamaya başladım(son kısmını okumadığımı da itiraf edeyim).
(ayrıca spoiler olacak ama şunu da söylemeden edemiycem
mevlutun sonra samiha ile evlenmesi hiç hoş değildi)
neyse şu an kitaba uyuz oldum yine
'Mektup bir şekildir, aslında önemli olan gönüldür.'
Mevlut biraz değişik bir karakter, oldukça sessiz, yumuşak mizaçlı, ne düşündüğünü pek belli etmeyen zaten ne düşündüğünü -çoğu zaman- kendi de bilmeyen, dolaşmaktan, sokakları gezmekten ve bunu en iyi şekilde yapabildiği için boza satmaktan da oldukça mutlu. Böyle olunca da yan karakterler Mevlut'ten biraz daha karakterli olmuş sanki kitapta ve yer yer Mevlut'ü dinlemekten sıkılıyorsunuz.
Romanımızda yan karakterler konuşmacı olarak giriyor ve ben bu anlatım tarzını aslında çok beğendim. Ancak yan karakterler de -örneğin Süleyman gibi- Mevlut'ten oldukça farklı olmasına rağmen konuşurken üsluplarının ana karakterimize benzemesi romanın tek düzeliğini pekiştiriyor. Semiha'yı sadece bundan ayrı tutuyorum. Bence güzel çizilmiş bir karakter Semiha.
Aynı zamanda şehrin nasıl değiştiği çok güzel yansıtılmış, öyle ki Mevlut değişmiyor ama ondan başka her şey büyük bir hızla değişiyor alıntıda dediği gibi: 'Ne yazık ki bir şehrin şekli şemaili bir insanın kalbinden çok daha hızlı değişir.'
Okurken ben neden bunu okuyorum diyorsunuz, bitirince ise günlerce düşünüp duruyorsunuz. Tipik bir Orhan Pamuk romanı. Aslında bir niyet, kalbin niyeti, dilin niyeti ve gerçekleşen KISMETin romanı. Kısmet, elindekiyle mutlu olma, elindekinin değerini bilme romanı. Her Pamuk romanı gibi kesinlikle okunmalı.
Son cümlesi için okumaya değer.
http://kitaplardansayfalar.blogspot.com.tr/2016/02/kafamda-bir-tuhaflk-orhan-pamuk.html
Sevdim mi sevmedim mi gerçekten bilmiyorum. Bazen sıkıldım bazen severek okudum. Karakterleri bazen severken bazen nefret ettim. İşin özü benim için arada kalmış bi kitaptı. Anlatımlar çoğunlukla güzeldi. Orhan Pamuk'la ilk tanışma kitabıydı benim için. Sevdiğim bölümlerin hatrına yeni kitaplarına şans vereceğim :)
Beyşehir'li Mevlüt'ün köyden İstanbul'a yoğurtçuluk yapan babasının yanına taşınması, okul dönemleri, yoğurtçuluk-bozacılık yapması, Rahiya'yı kaçırması, amcası Hasan-oğulları Korkut ve Süleyman'la olan ilişkileri, arkadaşı Ferhat, Rahiya'nın kardeşi Samiha, Samihanın Ferhat ile kaçması, Mevlut'un kızları Fatma ve Fevziye, Rahiya'nın ölümü, Ferhat'ın ölümü, Mevlut'un Samiha ile evlenmesi...
Tüm yaşamı boyunca İstanbuldaki köklü değişikliklere rağmen iyi niyetinden, dürüstlüğünden vazgeçmeden, özgür olduğu - hayal kurduğu işlerde çalıştı Mevlut. Boza satmayı hep sevdi. İstanbul sokaklarını adım adım gezmeyi, boo-zaa diye yanık bağırmayı bırakmadı. Kafasında tuhaflık olarak hissettiklerinden vazgeçmedi.
Çok severek aldığım fakat sonradan bir türlü okuyamadığım kitaptır malesef.. Kitabın dili biraz ağır çok fazla ayrıntı detay beni yordu.. Orhan Pamuk'u severim ama bu kitap...
Booo-zaaaa; yogurt-cuuuu; esssskii-ciiiii; ...... ne guzel buyuduk biz bu seslerle... bir tek Bozaci hala geciyor bazi aksamlar...
Buyuk bir keyifle okudum "Kafamda Bir Tuhaflik"i.. Bitsin istemedim... Bozaci / yogurtcu Mevlut ile ben de, gecekonduda buyur iken, Istanbul"un arka sokaklarinda gece boza satar iken, ya da Taksim"de bufe isletir iken, Cihangir yokuslarinda yogurt satar iken, Fener/Balat in fakir sokaklarini arsinlar iken, Gaziosmanpasa"da duvarlara afisler asar iken, kafamda, dusuncelere, anilara gittim... Orhan Pamuk"un kalemi iste bu nedenle cok guclu...Giriyorsun romanin icine, sen de yudumluyorsun bozayi, rakiyi, sen de hissediyorsun o tutkulari ve ozlemi... detaylar, tasvirler, eski guzel mesleklerin tum incelikleri...
Mutlaka okunmali, mutlaka bu keyif yasanmali...Hele Istanbul asigi iseniz benim gibi, kitapda anlatilan, copu, pisligi, eskimisligi, kesmekesi ve insanlari ile daha da cok seveceksiniz bu sehri !
Keyifle okudum.. Mevlüt karakteri etrafında dönem, İstanbul ve hayat çok güzel kurgulanmış. Sadece bazı bölümlerde aşırı ayrıntı var.
1970 ve 1960 da İstanbul kırsal yasantisinin nasıl oluştuğunu ve geliştiğini anlatan Mevlüt üzerinden yürüyen İstanbul sokaklarını gezdiren sürükleyici bır kitap.
Detaycı anlatım yazarın en belirgin özelliği. Kurgu ve konu olarak çok dikkat çekici olmasa da işçiliği çok iyi.
İlk okuduğum kitabı idi; önyargı, tereddütle yaklaştım. Doyasıya okunacak bir roman. Kitabın önsözünde, bu adama haksızlık yapıldığını düşündüm. Siyasetten, yoksulluğa, aşkta kadar her şey mevcut. Tavsiyem midir? Tavsiyemdir!
Belki daha önce hikayenin farklı karakterlerin ağzından anlatıldığı bir roman okumamışsınızdır. Ne güzel bir hava. Bir Samiha bir Vediha'nın dilinde Mevlut'un hikayesi. Her sayfada, her bölümde Orhan Pamuk'un bambaşka dil inceliklerine şahit olurken kitabın son cümlesinde içinizin cızzz etmesi hem yazarın başarısı hem kitabın size geçmiş olması herhalde. Orhan Pamuk iyi ki var, iyi ki kitaplar var.
2016 da okuduğum ve orhan pamuk ile tanismama vesile olan kitap. Gayet akıcı olduğunu hatırlıyorum. Dönemde ve köyden kente yaşanan göçlerde insanların hayat şartları ile ilgili fikir sahibi olmanızı sağlıyor.
'Kafamda Bir Tuhaflık' kitabıyla yazar roman kahramanı Mevlut'un içinden geçenlerle beraber şehirde yaşananların da tuhaf olduğunu çarpıcı bir gözlemle sunuyor. Ama kitapta gereğinden fazla ayrıntılar, örneğin bir kere bahsedeceği bir mafya babasından birkaç sayfa boyunca bahsetmesi kitabı yorucu bir uzunluğa sürüklemiş. Kitabın özellikle yarısından sonra bazı paragrafların sadece ilk cümlelerini okudum. Orhan Pamuk'un okuduğum ilk kitabıydı, diğer kitaplarını da okumak için bir heves uyandı içimde. Yazarın hakkındaki polemikleri bir tarafa bırakarak okumanızı tavsiye ederim.
Roman, Mevlut'un ve ailesinin 1950'lerden 2012'ye kadar İstanbul'daki yaşamlarını anlatıyor. Mevlut, zengin olma fırsatları bulsa da, bunları ahlaki nedenlerden dolayı geri çeviriyor. Amcasının oğlu Süleyman'ın yardımıyla Semiha adında bir kıza aşık oluyor ve onunla evleniyor. Ancak yıllar sonra Süleyman'ın onu kandırdığını ve Semiha'nın aslında Rayiha adında bir kız kardeşi olduğunu öğreniyor.
Roman, Mevlut'un bakış açısından anlatılıyor ve şiirsel bir dil kullanılıyor, betimlemeler oldukça canlı. Şurada da - https://kitapyorumlar.com/orhan-pamuk-kafamda-bir-tuhaflik-var/ - belirtildiği üzere İstanbul'un tarihi ve değişimi hakkında da bilgi edinmek isteyenler için gerçekten güzel bir kaynak.