Evliliğin Estetik Geçerliliği

Sağduyulu düşünce, evliliği ahlâkî hâle getirmez; aksine ahlâksızlığa dönüştürür. Tensel sevginin tek bir şekli, değişmiş hâli vardır ve bu hâli, aynı derecede estetik, dinî ve etiktir ve o da aşktır. Sağduyulu mantık ise, onu hem estetiksiz, hem de dinsiz hâle getirir; çünkü burada tensellik, aşkın yakın hakları içinde yer almaz. Bu yüzden şu ya da bu nedenle evlenen adam, hem estetiksiz, hem de dinsiz bir adım atmış demektir. Maksadın iyiliğinin, bunu değiştirme açısından yararı yoktur; zira, tüm hata zaten adamın bir maksadı olmasındadır. Eğer bir kadın, dünyaya bir kurtarıcı getirmek için aynı şekilde evlenseydi –evet, böylesine delilikler duyuyoruz ve bu tür delilikler, kadının evliliğine muazzam bir neden katıyor–, o zaman bu evlilik, hem estetikten uzak, hem de ahlâksız ve dinsiz olacaktı. Bu, kişinin sıklıkla açıkça göremediği bir durumdur. Belli bir sağduyulu insanlar sınıfı, estetiği kibir ve çocukluk olarak görür ve ağır bir şekilde aşağılar; kendi acınacak teolojileri içinde, kendilerinin böyle şeyleri aştıklarını sanırlar. Aslında durum tam tersidir: bu tür sağduyulu insanlar, hem etikten, hem de estetikten uzaktır. Bu yüzden kişi, daima hem daha dindar, hem de daha estetik olan diğer cinse en iyi şekilde bakar.

Sağduyulu düşünce, evliliği ahlâkî hâle getirmez; aksine ahlâksızlığa dönüştürür. Tensel sevginin tek bir şekli, değişmiş hâli vardır ve bu hâli, aynı derecede estetik, dinî ve etiktir ve o da aşktır. Sağduyulu mantık ise, onu hem estetiksiz, hem de dinsiz hâle getirir; çünkü burada tensellik, aşkın yakın hakları içinde yer almaz. Bu yüzden şu ya da bu nedenle evlenen adam, hem estetiksiz, hem de dinsiz bir adım atmış demektir. Maksadın iyiliğinin, bunu değiştirme açısından yararı yoktur; zira, tüm hata zaten adamın bir maksadı olmasındadır. Eğer bir kadın, dünyaya bir kurtarıcı getirmek için aynı şekilde evlenseydi –evet, böylesine delilikler duyuyoruz ve bu tür delilikler, kadının evliliğine muazzam bir neden katıyor–, o zaman bu evlilik, hem estetikten uzak, hem de ahlâksız ve dinsiz olacaktı. Bu, kişinin sıklıkla açıkça göremediği bir durumdur. Belli bir sağduyulu insanlar sınıfı, estetiği kibir ve çocukluk olarak görür ve ağır bir şekilde aşağılar; kendi acınacak teolojileri içinde, kendilerinin böyle şeyleri aştıklarını sanırlar. Aslında durum tam tersidir: bu tür sağduyulu insanlar, hem etikten, hem de estetikten uzaktır. Bu yüzden kişi, daima hem daha dindar, hem de daha estetik olan diğer cinse en iyi şekilde bakar.