Eksik Parça (Mara Dyer, #1)

Bunu. Tahmin. Edemedim.
Evet, gerçekten yazarın iyi şaşırttığını kabul etmem gerek.
Hayal kırıklığı, bir kitapla geldiyse hatırı sayılır bir süre boyunca tüm yaşam enerjim üzerinde yıkıcı etki yapabiliyor. Bu seri için yapılan yorumlar da beklentiyi kapaklarının üzerine haliyle iyice şişiriyor. Birkaç bölüm okuduktan sonra ben de sevmeyenler tayfasına katılacağımı düşünerek rafa kaldırmıştım ki; yine uzun metro yolculukları sayesinde bir kitap daha okundu :)
Bazı şeylerin eksikliğini yazarın acemiliğine bağlıyorum; ama şimdiden gördüğüm müstehzi kırıntılar gerçekten hoşuma gitti :)
Her neyse, çoğunluk kadar bu kitap için aman aman bir şeyler göremesem de kimsenin spoiler'a girmesin diye söyleyemediği fantastik gizem ilgi uyandırıcı diyebilirim ve zaten o gizemin de ancak bir kısmı aralanabildi bu kitapla. Bu yüzden seri olarak daha çok hoşlanabilirim diye ümit ediyorum :)
*Söylemezsem olmaz; o nasıl abidir lan! Tam kararında, ben de istiyorum ^-^ gsjdbhkl

Kafamda binlerce soru dönüp duruyor şuan. Acayip karmaşık bir 400 sayfa okudum ve sorularımın cevabını bulmak yerine bir de bir ton soru ekledim. Kendimi tutabilseydim ikinci kitaba kadar az da olsa merakım giderilirdi ama yok meraklı yanım ağır bastı. Merak kediyi öldürürmüş. Ayneen katılıyorum bu söze çünkü bu sona yüreğim dayanamayabilir..
Öncelikle kitaba bayıldım. Kurgusu, akıcı olan yazım tarzı sıkılmamı engelledi. Ve o her sayfada merak uyandıran his peşimi hiç bırakmadı. Ne olacak diye diye kör olmaktan son anda yırttım. Çünkü günün yarısında başladığım kitabı kafamı hiç kaldırmadan bitirdim. Kitaba dönecek olursak, okumaya başlayıp yarısına geldiğimde Mara’nın psikolojik bir rahatsızlığı olduğunu düşündüm. Ama yavaş yavaş sayfaları çevirdikçe normal bir durumun olmadığı ortaya çıktı. Ve ben hala ne olduğunu çözemedim. Mara ne? Bilen varsa beni de aydınlatsın lütfen. Tramvatik şeylerle nasıl baş edebildi? edebildi mi ondan da emin değilim. Çevresinde gelişen tuhaf olaylara odaklanmaktan kızı aslında kafam da hiç tartmamışım. Sessiz, dikkat çekmemeye çalışan, arkadaşlarının yasını tutarken bir yandan da kendisinde ki tuhaflıklarla uğraşan birisiydi. Okurken onun adına çok üzüldüm. Emrah oldu resmen kız. Ama sonra Noah çıktı sahneye. Onu Mara’nın sözleriyle tanıtayım size; “Tıraşsız geçen gün sayısı: Uç ile beş arasında. Çarpık tebessüm: Tehlikeli. Gözler: Mavi ve sonsuz. Saçlar: Güzel, mükemmel bir karmaşa.” Bende bir kaç kelime ekleyeyim ki güzel görünüşten ibaret olmadığını anlayın. Serseri görünüşünün altında sakladığı kocaman bir sırrı var. İlerleyen sayfalarda Mara’nın yanında olan ve hep ona yardımcı olan Noah bu hikâyedeki favorim. Ama ondaki sırrı fark etmedim değil. Yazar bunun hakkında ipucu vermese de çoğu kitapta başımıza gelen tahmin edilebilirlik bir durumdu. Bunun dışında kitaptaki karamsar hava bana göre çok ağırdı. Umarım ikinci kitapta azcık da olsa bu hava dağılır.
Tavsiyemdir.

Çok fazla olumlu yorum okuduktan sonra fırsatını bulur bulmaz başladım ama pek vakit olmadığından bitirmem biraz zaman aldı. Hemen

okusaydım daha fazla keyif alabilirdim kitaptan. Akıcı, merak uyandırıcı ve gülümseten kitaplara bayılırım ve bu kitapta bu kategoride.

Mara'nın gözlerini hastane odasında açtığı sahnelerle başlıyoruz, ne olduğunu anlamaya çalışıyor ve uyandığında ise aklına ilk gelen, başına bir şey geldiyse neden en yakın

arkadaşı Rachel yanı başında değildir? Bir kaza sonucu sevgilisini ve iki arkadaşını kaybettiğini öğrenir. Arkadaşlarından birisi anaokulundan beri yanından ayrılmayan yakın

arkadaşı Rachel'dır. Ailesi ile birlikte farklı bir şehre taşınmaya karar verirler. Gittiği yerde ise ne halüsinasyonlar peşini bırakır nede o kabuslar. Kazanın nasıl olduğunu, gecenin

bir yarısı 4 kişi terkedilmiş eski bir akıl hastanesinde ne yaptıklarını bilmemektedir. Tabi binanın nasıl çöktüğünü ve içinden sadece kendisinin sağ olarak nasıl çıktığını da..

Yeni taşındıkları yere uyum sağlaması yine zor olsa da, tatlı serserimiz Noah, Mara'ya baya yardımcı olur ve onun yabancılık çekmesine müsade etmez :)))

Kitabın sonu çok kötü bitti benim için. Keşke hemen çıksa ikinci kitap. Ahh ahhh bi gün kalpten gideceğiz bu seri kitaplar yüzünden :)

Güzel bir kitaptı, umarım sizde seversiniz. Mara'nın abisi Daniel ve kardeşi Joseph'i okumak ta çok keyifliydi :)

----+++----

"Fırın camından kendime bir göz atmak istiyordum ama karşımda kimi göreceğimi bilmemek, bu düşüncemden vazgeçmeme neden olmaya yetmişti."


***


"Beni sınıfın ortasına dikip daha öğrenmediğimiz şeyler hakkında İspanyolca sorular yağdırıp durdu ve ben yanlış cevap verince de güldü..' durmuştum. Argümanlarım ona söylerken hiç de ikna edici gelmiyordu. Daniel göz ucuyla bana baktı.
'Dalga geçerek güldü!' diye ekledim.
'Hı hı.'
'Ve üzerime tebeşir fırlattı.'
'Bu kadar mı?'
Sinirlenip ters ters bakmaya başlamıştım.
'Dedi hiç bir hocadan azar işitmeyen öğrenci." :)))


***

"Okuldaki ilk günümüzün ardından hocayla bağımsız müzik çalışmamı görüşmeye gittiğimde Noah'da oradaydı. Bu arada Noah'da beste yapıyor ve acayip başarılı. Sophie geçen yıl onunla birkaç defa karaoke gecesi yaptıklarını söylemişti.'
Küçük, tatlı, sarışın Sophie'yi düşününce içimde kaval kemiğine tekme atıp kaçmak için karşı konulmaz bir istek belirdi." Hehehe (Mara'nın bu iç sesinin gücünü okuyunca bu cümle o kadar da masum gelmeyecek söyleyeyim :)))

***

(Mara ve Noah arasında geçen bir konuşma.)
"Affedersin, köpeğinin bana saldırması ve Mabel'in korkması beni biraz afallattı da. Bir de Tac Mahal'de yaşıyor olman var tabii.'
'Saçmalık. Tac Mahal sadece on yedi metrekare. Burası ise iki bin üç yüz.'
Boş boş yüzüne bakıyordum.
'Dalga geçiyorum.'dedi.
Hala boş boş bakıyorum.
'Tamam geçmiyorum. Gidelim mi?' :)))


****

"Gözlerimi kıstım.
'Beni senin hakkında uyarmışlardı. Biliyorsun.'
Ve beni mahveden o çarpık gülümsemesiyle cevapladı.
'Ama yine de burdasın.'

Aslında kitabı aylar önce kitap fuarindan almıştım ama yorumları görünce okumadım ikinci kitabı bekledim. Hazır ikinci kitap çıkmışken okuyayım dedim okumaz olaydim.. Hemen ikinci kitabı okumam lazimm. Bu nasıl bir kurgudur böyle, hangisi hayal hangisi gerçek. Hayal ve gerçek arasında ki çizgi o kadar inceki hangisi hayal, hangisi gerçek diye diye merak içinde soluksuz okuttu yazar. Bi de o son insanı iyice merak içinde bırakıyor. Ve Mara'nın ne olduğunu, kim olduğunu hala anlamış değilim. Gizem ve Gerilim dolu bir kitap. Kesinlikle alın okuyun hatta serinin bütün kitapları çıksın öyle okuyun.

Akıcı,sıkmayan ergen kitabı olacakken yazar haydi bir çılgınlık yapıp içine paranormal ögeler katayım deyip macera yaşamak istemiş sanırım.Ama bu yaptığı ne derece mantıklı olmuş ancak 2.kitabı okuduktan sonra söyleyebilirim.

Yorumun devamı için :
http://oldgirlsontheblog.blogspot.com.tr/2015/05/michelle-hodkin-eksik-parca-mara-dyer.html#more

Evet çok karışık, her sayfadan başka bir gizem çıkıyor ancak sıkıcı, tanıdık öğeler de her yerde. Her zaman gördüğümüz tür kitapların azıcık gizem katılmış hali. İyi de değil kötü de.

Yorum için: http://gamzeninkitapdunyasi.blogspot.com.tr/2015/04/eksik-parca-michelle-hodkin-yorum.html#more

Beyin felci geçirdim.

Yorum için : http://fairytaleess.blogspot.com.tr/2015/08/eksik-parca-kitap-yorumu.html?spref=fb

Uzun zamandır okuduğum en iyi kitaplardandi. Özellikle noah'a hayran kaldim tavsiye ederim yazarın dili biraz wattpad yazarlarlarininkini andirsada yine de daha iyiydi ama ben sorun olarak görmedim gerçekten çok begendim