Korku

Korku cezadan çok daha beterdir, çünkü ceza bellidir, ağır da olsa, hafif de olsa, hiçbir zaman belirsizliğin dehşeti kadar, o sonsuz gerilimin ürkünçlüğü kadar kötü değildir.

Stefan Zweig

Irene avukat kocasını aldatan bir kadındır. Kitapta bahsi geçen korku da Irene’e şantaj yapan bir kadından dolayı Irene'nin yaşadığı korku üzerine. Irene bu korkudan dolayı artık öyle bir hale geliyor ki sürekli tetikte bekleyerek sıradan bir davranıştan bile şüphelenmeye, endişe duymaya başlıyor. Irene’in bu durumdaki psikolojik tahlili çok güzel aktarılmış. Ayrıca kitapta korku duygusu dışında Irene’in neden ihanet ettiği ve kocasının avukat olmasından dolayı hukuksal sorgulama üzerine de ufak bölümler yer alıyor. Kitabın esas teması korku olsa da bunun dışında benim hoşuma giden varlıklı, mutlu bir aileye sahip bir insanın neden ihanet edeceği sorusuna da kendince bir cevap vermesiydi. Irene kocasını aldattığı piyanist genci aslında sevmişti bile denemez. Onun tek aradığı sadece yaptığı mantık evliliğinde bulamadığı heyecanı bu yasak elmayı yiyerek bulmaktı. Tabii ki sonrasında bu yasak elma baya acı bir tat verdi ona. Kitabın sonlarına doğru Irene’e şantaj yapan bu gizemli kadının kim olduğunu ve Irene’e ne olacağını merak ederek okuyacaksınız. Ben kitabı fazlasıyla beğendim. Okumanızı tavsiye ederim.

"Bir sözcük, çarpan kalbinde bütün dünyanın alevlendiği o sonsuz ateşi söndürebilir mi?"

Okurken anlattığı bütün duyguları hissediyorsunuz.İnanılmazdı.

Okuduğum ilk Stefan Zweig kitabı.Kocasını aldatan Irene'in yaşadığı korku yazar tarafından gerçekten çok başarılı anlatılmış.
Irene'in yaşadığı korku ve psikolojisinin bozulması gerçekten üzücü bir durum ama şahsen kadına çok da üzülmedim. Aldatmak kadın veya erkek her türlü aşağılık ve affedilmeyecek bir davranış bence. Özellikle Irene'in durumunda ki gibi fazla mutlu olduğu için macera arayışı için yapılan ihanetler.
İnsanoğlu işte elindekinin kıymetini anlamak için kaybetmesi gerekiyor.

Stefan Zweig betimlemeleri çok güçlü bir yazar. Bu okuduğum beşinci kitabıydı ve kesinlikle karakterlerle birlikte siz de daralıyor sıkılıyor seviniyor heyecanlanıyorsunuz. Çok canlı, yaşatan bir üslubu var. Bunu da bitirdiğimde uyuşmuş haldeydim artık, Irene'e çok kızsam da onunla beraber ben de perişan oldum hissiyat olarak :D

Okuduğum Zweig kitapları içinde en beğendiğim Korku oldu.

Irene'nin içinde bulunduğu hisleri öyle bir tasvir etmiş ki okurken yüreğim hopladı, onunla beraber tuhaf ve ürpertici bir pişmanlık ve ürkeklik içine girdim sanki. Kocasının bakış açısı, durumu ele alışı da inanılmaz dikkatimi çekti. Zaten kısacık bir kitap ve asıl olay ile başlıyor. Nasıl bittiğini bile anlamıyorsunuz.

Okuyucuyu öykünün başından sonuna kadar içinde tutmak her yazara nasip olmaz ve Zweig bunu okuduğum üç öyküsünde de (Satranç, Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dör Saat, Korku) kanıtladı.

“Korku cezadan çok daha beterdir, çünkü ceza bellidir, ağır da olsa, hafif de, hiçbir zaman belirsizliğin dehşeti kadar, o sonsuz gerilimin ürkünçlüğü kadar kötü değildir.”

İnsan psikolojisinin ''korku'' karşısında verdiği reaksiyon bundan daha iyi anlatılamazdı.

İnsanın özellikle kaybetme korkusu karşısındaki acizliğine çok iyi bir örnek. Zweig yine her zamanki gibi insanın iç dünyasına akıcı bir üslupla ayna tutmuş.