Zamanın Efendisi

Romanın giriş kısmı oldukça uzun sürüyor. Öyle ki yürütülen akıl ve detaylar bir yerden sonra sıkmaya başlıyor. Gelişme ve sonuç kısmı ise neredeyse birleşik. Bu yüzden tüyler ürpertici final çok hızlı geçiyor. Oysa ortada dehşet bir şairanelik, felsefi bir kabus var. Bir sıkıntı da karakterlerde sanki. Tam kitap karakteri olmuşlar, iki boyutluluktan bir türlü çıkamadılar benim gözümde. Polisiye olarak Agahta Christie tarzı bir yol izlenmiş o açıdan ortalama diyebilirim. Fakat Sefiller tadında sunulan Paris atmosferi romanın en başarılı kısmı.