Tek Başına Bir Adam

kitabı değerlendirirken belkide tarafsız olamayacağım. bu kitapla birlikte başka bir kitap daha okuyordum. bu iki kitabı kıyaslamadan edemeyeceğim. öbür okuduğum kitap (serenad) çok yavan bir dille yazılmış. günlük hayatta bile daha dişe dokunur cümleler kurulurken, bu kitap, yeni bir dil öğrenirken kullanılabilecek basit cümlelerle bezenmişti.(ilk iki yüz sayfasındayım. ilerde değişiyorsa bilemeyeceğim).
o kitabın ortasında sıkılıp bu kitaba başladığımda sığ göletlerden çıkıp umman denizine dalmışım gibi geldi. yazarın ve karakterin kıvrak zekası, ince espriler, dokundurmalar ile çok güzel bir dil ortaya çıkmış. diğer kitapta arayıp da bulamadığım şey bu kitapta gani gani vardı. aradığım şey de şiirsel veya söz sanatlarıyla donatılmış cümleler değil,zekice yazılmış, insanın içinde duygular uyandırabilecek cümlelerdi.
kitabın kişiye kattığı şeylere gelirsek; insanın toplum değerlerini hiçe sayan iç yüzü(iki yüzlülüğü) o kadar güzel bir anlatımla dile getirilmiş ki, okuyan herkes aslında kendisinde de bulunan bu ikiyüzlülüğün gocunulacak bir şey değil de sadece hayata tutunmak içi bir zaruret olduğunu anlayacaktır