Simyacı

Kitap kişisel gelişim kitaplarına benziyor tabii ki daha felsefik, daha karmaşık... Bana biraz da Candice'i hatırlattı. Orada kahraman aramayı, yorumlamayı bırakmış iken Simyacı'da evreni anlamak, içselleştirmek hedefine tutundu. Kişisel menkıbesinin izinde gidince olgunlaşacağını, kıymetleneceğini, olabileceğinden daha üstün olabileceği hayaline kapıldı. İşte bu yüzden insanoğlunun kendine çok fazla önem addettiği düşüncesindeyim; kendini yücelttiği, o mükemmel amacı gerçekleştirmek üzere geldiği safsatasına deliler gibi tutunduğu... Bence kitap mistik şeylere aç Avrupa insanına olağanüstü gelmişse de bizim için oldukça tanıdıktı.