Saklı Gül

SAVAŞ... Sadece tek kelime ama hissettirdikleri, yaşattıkları... O kadar ağır ki... Okurken bunları hissetmişken, bir de üstüne bunları gerçekten yaşamak...

1992 yılında Sırpların Bosna yaptıkları Müslüman soykırımıdır bu kitabın konusu. Özeti bu. İçeriğine gelince aklınıza gelecek her türlü faciayı düşünebilirsiniz. Tecavüzler ( kadın, erkek, çocuk ayırmadan ), kelle kopartmalar, kurşunu dizmeler ve çoğu zaman ölmek için dua eden Müslüman Boşnaklar.

Zehra yaşadığı onca korkunç felaketten sonra karnında tecavüzcüsünün bebeği ile İspanya ya kaçmayı başarmış nadir azınlıktan biriydi. Ailesini ise yanında götürme imkanı olmamıştı.

Yıllar sonra onunla iletişime geçmeyi başaran ablasına sordu " senin için ne yapabilirim, seni ordan nasıl kurtarabilim" İşte beni en çok etkileyen kısımlardan biri ablasının bu soruya verdiği cevaptı;

" Benim için... Yaşamak. Yaşayabilirsin. Her gününü, her saatini, her anını büyük bir tutkuyla yaşayabilirsin. Yaşa, gül, ağla, eğer istersen tabi ama yaşadığın için mutluluktan olsun. Sokağa çık ve haykır. Bir terasa otur ve kahve iç. Çarşıya git bir kilo portakal al. Bisiklete bin ve güçten düşene kadar sür; sonra bir banka otur ve dinlen. Tiyatroya git ya da kütüphaneye. Bir film seyret. Nehirde yıkan ve güneşlen... Beni anlıyor musun kardeşim? Ne dilersen onu yap ama mutlaka yap. Sanki yarın olmayacakmış gibi. "
" Buradan hiçkimse çıkamaz. Kimse buradan çıkamaz, ne de buraya girebilir. Burası bir hapishane gibi. Bir tuzak. Bir kuşatma, kardeşim. Bu dünya üzerinde derin bir çukur burası. Karanlık ve çok derin bir çukur. Aşağı düşeceğini bildiği için hiç kimsenin girmek istemediği bir yer. En iyisi bizim burada gömülü olduğumuzu unut"

1950 li yıllarda Boşnaklara yapılan zulümler nedeniyle ülkesini terk etmek zorunda kalan bir ailenin kızı olduğum için bu kitap beni belki olması gerekenden de fazla etkilemiştir, bilemiyorum... ama şiddetle okumanızı tavsiye ederim.