Piç

Kitap başından sonuna kadar harikaydı. Başlamak istediğim yer; piçlere bağlanılmaması gerektiği. Ben, okuduğum her sayfada, hatalarını bilmeme, paslanmış ruhlarını hissetmeme rağmen onlara istemsizce bağlanmıştım. Kitabın sonunda, piçlerin yollarının ayrıldığı, Afgan'ın öldüğünü okumak, çok zordu. Kitabı, iki yüz on altıda bırakmak, sonunu hiç öğrenmemek istedim. Öyle kalmasını istedim. Zaten dibi görmüş hayatlarının, paslanmış ruhlarının böyle bir çöküşe gideceğini düşünmemiştim. Hakan Günday, kesinlikle en iyisi. Favori bir yazar olmayı hak ediyor. Her sayfada, bunu tekrar anladım.