Kindar Ölüm (Eve Dallas, #6)

Vay be..Ne kitaptı ama.Bu kitap şuana kadar en çok beğendiğim ve eğlendiğim
kitap oldu.Bu kitapta Roarke ve Summerset'in geçmişine dönüyor bazı kesitler okuyoruz.
Bir katil, kendisini kutsanmış, intikam meleği gibi gören bir sosyopat.
Ve kendine seyirci,rakip olarak seçtiği Eve.
Yani kızımız yine iş başında..
Katilimiz oldukça zekiydi, ama Allah'ım ya o nasıl bir düşünce sitemi ve mide.
Yaptıklarını okumak bile beni iğrendirdi.
Kitap oldukça akıcı ve merak uyandırıcı bir şekilde ilerledi ve herzamanki gibi
sonunda Eve yaralı ve Roarke son anda yetişerek onu kurtardı.
Ben bile alıştım buna..uzun lafın kısası yine harika bir maceraydı :)
Bu kitapta çok sevdiğim yerler oldu hemen alıntılarıda ekleyeyim :D

[ 1)"Eve silahını çekti ve Peabody'ye sola doğru gitmesini işaret
etti. Roarke'a "Sen benimle kal," dedikten sonra merdivenlere
yöneldi. "Bu konuyu daha sonra konuşacağız."
"Elbette konuşuruz," dedi Roarke ve cebindeki yasadışı
dokuz milimetrelik otomatikten bahsetmeden onun arkasından
yürüdü. Neden sevdiği kadını bu küçük detaylarla strese
sokacaktı ki?

2)""Burada kaç o d a var?"
" Bilmiyorum. Bazen bana geceleri çiftleşip minik odalar
yavruluyorlar, sonra o minik odalar da büyüyüp onlar da yavruluyor
gibi geliyor.

3)"Bir yere mi gidiyorsun?" Roarke yerinden kalkıp yanına
geldi. Eve'in yanından ayrılmadan çalışabilmek için odanın
oturma bölümüne yerleşmiş, bir gözünü uyuyan karısının
üzerinden ayırmadan ekrandan akan hisse fiyatlarını inceliyordu.
Eve tekrar uzanmadı. Bu bir onur meselesiydi. "Belki. Sen
beni hastaneye götürdün."
"Evet, âdetimdir. Ne zaman karım havaya uçsa, hemen
hastaneye götürürüm."

4)Eve, Peabody'yle görüşmek için sert adımlarla uzaklaşırken
Brian sırıtarak Roarke'un sırtına vurdu, "işte kadın diye
ben buna derim, ha?"
"Gül yaprağı gibi narindir benim sevgilim. Hassastır, yumuşak
başlıdır." Roarke uzaktan Eve'in yüksek sesle ana
avrat sövdüğünü duyarak kendisi de sırıttı. "Sesi de bülbül
gibidir."
"Sen de ona sırılsıklam aşıksın."
"Perişanım."