Kayıp Sembol (Robert Langdon, #3)

Romanın iskelet olarak öncekilerle aşırı benzerlik taşıdığı inkar edilemez. Bu sefer el atılan oluşum Masonluk. Ek olarak tarih ve simge bilimciliğe ileri teknolojik bilim de eklenmiş durumda. Heyecan unsuru genelde yüksek olmasına karşın finalden çok önce tempo düşmeye başlıyor. Sona doğru sorular ve problemler tek tek cevaplanıyor ama bu sefer cevaplar çok sönük olmuş. Özellikle de kitabın başından beri korunan "sır" açıkçası beni pek de ikna etmedi. Olay din/kültür farkı da değil. Bu kadar çabadan sonra yoruma açık soyut kavramlarla baş başa kalmak insanı ikna etmiyor. Mal' Akh'ın durumu kendini çok belli etmiş. Sadece Langdon'ın olayı şok edici olmuş ama o da finalden çok önce olduğu için çabuk anlaşılıyor. Ayrıca adam bu macerada resmen mala bağlamış. Langdon dahil hiç bir karaktere sempati besleyemedim bu sefer. Bir de bu romandaki mekanlar öncekiler kadar çarpıcı değildi sanki. Brown'ın Amerikan tarihinin en azından bir Avrupa tarihi kadar görkemli olduğunu adeta çırpınarak vurgulaması da pek yetmemiş. Sonuç olarak sondan şöyle bir 50 sayfa sadeleştilebilecek Da Vinci Şifresi'ne göre vasat Melekler ve Şeytanlar'a göre facia ama bir şekilde kendini okutturmayı başaran bir roman.