Hayalperestler

"Çocukken ne mutluyuzdur. Işık, mantığın sesiyle nasıl da körelir.
Bu hayatta taşı düşmüş yüzükler gibi dolanıyoruz. Ama
sonra bir gün, bir yerden köşeyi dönüyoruz ve bir de bakıyoruz
ki karşımızda, yerde yatıyor; mücevher gibi kesilmiş, ışıl ışıl bir
kan damlası ... Hayalet değil, gerçek. Dokunup rahatsız edersek
yok olabilir. Ama bir adım atmazsak da, hiçbir şey düzelmeyecek.
Bu bulmacayı nasıl çözeceğiz? Bir yolu var. Dua edin.
Kendi duanızı söyleyin. Nasıl söylerseniz söyleyin, fark etmez.
Çünkü bittiğinde, saklamaya değer tek mücevhere, bağışlamaya
değer tek tohuma siz sahip olacaksınız."