Beyhude Ömrüm

ilk mustafa kutlu kitabımdı, severek içim sıcacık bir şekilde okudum. İnsan çabalarsa dağ başında bahçe yeşertebilir demek ki yeter ki vazgeçmeden çalışsın neydi sabır , sebat, murat...
Bizi çok güzel yansıtmıştı, bizde iblisin haliller çok ama deli dervişler ve hacı alilerde var.
Bir köyün yeşermesini, zirvede güzel günlerini en sonda yavaş yavaş ölüşünü okuduk, sonu içimi parçaladı yalnız tek eleştirim çok kopuk geldi bana bazı yerleri, derine inemedi hiç, karakterleri benimseyemedik ana planda sadece bahçe vardı aileyi köyü hiç tanıyamadık, bana biraz ince memed tadı verirken onun kadar güçlü bir metin olamadı maalesef