1Q84

kitaba dört yıldız, kendime on yıldız (altı günde 1256 sayfalık bir işkenceden sağ kurtulabildiğim için.) kitabın tek kabul edilir tarafı üslubuydu. kitap kendini okuturuyor ama aynı anda saçını başınıda yoldutturuyor. deyim yerindeyse öldürmüyor ama süründürüyor. ama kalan her bakımdan insanın elinde kalıyor bu kitap. en göze batan insanı çileden çıkaran özelliği çok fazla tekrar olması. on-yirmi sayfada bir döngü halinde aynı şeyleri anlatıp durdu. içindeki fazlalıkları atsalar abartmıyorum kitap 500-600 sayfaya kadar düşer. ikinci kötü tarafı, yazar temeli olmayan bir kurgu yaratmış. fantastik bir evren yaratıyorsan bilinmeyen şeyleri tasvir etmen lazım. little people tamam var ama niye var, işi ne, birşeyler söylüyor ama ne söylüyor devlet sırlarından mı bahsediyor, ruhani şeylerden mi yoksa at yarışı sonuçlarından mı? pupa hava niye yapıyorlar. paşiva, reşiva, douta, maza niçin var little people neden bunlara ihtiyaç duyuyor, niye kanal açması gerekiyor. 1256 sayfa yazmış ama hiçbir şey anlatmamış. yazar resmen okura `bunlar bunlar var, nasılı niyesi seni ilgilendirmez sen sadece oku` diyor. birde inandırıcılıktan çok uzak. normalde karakterler fantastik bir olay yaşadıklarında ilk önce inanmazlar, kanıt gösterdiklerinde bile acaba ben delirdim mi diye düşünürler sonra inanırlar. ama buradaki karakterler herşeye kendileri saçma sapan anlamlar yükleyip buna canı gönülden inanıyorlar ve hep haklı çıkıyorlar.örnek vermek gerekirse üç yıl önce yaşanılan bir olayı hatırlamıyor diye 'ben hafızama çok güvenirim hatırlamamam imkansız bence benim yaşadığım evrende böyle birşey olmadı. o zaman ben paralel evrene geçtim demektir. evet evet başka ne olabilir ki?' diye mantık yürütüyor. ve bu sadece bir kere olan birşey değil. sanki fantastik bir kitap okuyormuş gibi değil de şizofren karakterlerle dolu bir kitap okuyormuş gibi hissettiriyor. başka başka? aksiyon var dediler ama benim heyecanlanarak okuduğum sayfa sayısi 100ü geçmez. aşk var dediler, buna aşk diyene acırım. takıntıdan başka bir şey değildi. hatta karakterlerin şizofren olduğuna daha da inandırdı beni. bir de kitabın en başında bir mantık hatası var ama bunun mantık hatası olduğunu anlamak için 400-500 sayfa okumak gerekiyordu. sanırım yazar o sayfaları yazana kadar baştaki olayı unutmuş.
kısacası bu kitap inşaatlarda tuğla niyetine kullanılsa şimdikinden daha faydalı olur sanırım.