ilginçti fakat okuduğum Zülfü Livaneli kitapları arasında en kötüsüydü.

Kesinlikle türünün en iyi kitabı. Kendisiyle tanışamadan öldüğüne bencilce çok çok üzüldüm. Nur içinde yat Mina Urgan!

Okurken hayatı sorguladım, yer yer Füsun'a çok sinirlendim, Kemal'e üzüldüm.. ama en çok kitabın son cümlesi yaraladı yüreğimi. "Herkes bilsin, çok mutlu bir hayat yaşadım."

Gayet güzeldi fakat Markos ve İdris'in hikayeleri bana gereksiz geldi.. Keşke yan hikayeler yerine ana hikayeye odaklansaymış Hosseini. Kitabı sevmek için beklentiyi yüksek tutmamak lazım.