Kitabı okurken şöyle bir durum oldu; kitapta geçen bazı olaylar bana fazlasıyla tanıdık geldi. Kitabı daha önce okumadığıma da kesinlikle emindim ama bir yandan da hayal meyal aklıma bir şeyler geliyordu. Bunun nedenini sonradan internetten araştırınca anladım. Bu kitabın da bir film uyarlaması mevcutmuş. Büyük ihtimal film uyarlamasını seyretmiş olmalıyım. Neyse ki sonunu hatırlamadım da okurken tadım kaçmadı. Lennie karakterinin saflığı ve fiziki yapısı bana Yeşil Yol kitabındaki John Coffey karakterini anımsattı. Belki de Stephen King John Coffey karakterini oluştururken Lennie'den esinlenmiştir. Kitaba gelecek olursak; kitap özellikle finaliyle oldukça vurucuydu. Sonlara gelince olacakları yavaş yavaş kestiriyorsunuz ve basit hayallerin bile bazen gerçekleşmesinin zor olabileceğini görüyorsunuz. Son olarak da; kitabı kesinlikle Varlık Yayınlarının çevirisi ile okumayın derim. Çeviri değil resmen yerelleştirme yapmışlar. Filmlere yapılan komik altyazılar gibiydi. Alttaki alıntılar ne demek istediğimi daha iyi açıklayacaktır. "Dinine yandığım, nereye cehennem oldu şu cenabet zenci be!" "Ama söylesene sen, sana giren çıkan var mı bu işte?" "Yalnızlıktan imanım gevriyor." "Ölmüş o ayol!"

Kitap 70'li yıllarda yaşanan tamamen gerçek bir hayat hikayesini anlatıyor. Anlatım tekniği yer yer araya giren diğer kişilerin görüşleriyle belgesel tarzına yakın denebilir. 13 yaşında çocuk diyeceğimiz yaştaki bir kızın esrarla başlayıp, çeşitli haplarla ve sonrasında eroinle devam eden, fuhuş ve hırsızlık gibi olaylara da karıştığı bağımlılık hikayesi çok çarpıcıydı. Eroinin onu nasıl ele geçirdiği, bırakmak için çırpınışları, kendini kandırmaları ve iç dünyası olabildiğince yalın, olduğu gibi aktarılmış. Ülkemizde de aslında önemli bir sorun olan ve bazen haberlerde gördüğümüz bu durumu adım adım gözlemleyip, gençleri buna iten nedenleri anlamak adına okunması gereken çarpıcı bir hayat hikayesi. Puanına ve yorumlara baktığımda sanırım filmi de kitabı kadar başarılı. http://www.sinemalar.com/film/44031/christiane-f-wir-kinder-vom-bahnhof-zoo

Kitap; katiplik, avukatlık gibi şeylerden bahsedince bir hukuk öyküsü okuyacağımı düşündüm ama pek öyle her yerde karşılaşamayacağınız bir adamın öyküsünü okudum. Hikayeyi anlatan Wall Street'te avukatlık yapan altmışlı yaşlarda bir avukat ama hikayenin esas kahramanı yanında işe aldığı katip Bartleby. Bartleby'nin görevi haliyle bir katibin yapması gereken yazım işleri ve patronunun ona verdiği görevleri yerine getirmek. Ancak Bartleby garip bir şekilde adım adım hiçbir iş yapmamaya ve iyice tepkisizleşip avukatın bürosundan ayrılmayarak orada kalmaya başlıyor. Kitabın sonuna doğru bu durum daha da garip bir hal alınca herhalde bunun ilginç bir açıklaması olacak diye bekledim ama biraz havada bir son oldu. Sanırım kitabın ana temasını kısaca pasif direniş olarak özetleyebiliriz.

Adli ve idari hakimlik, kaymakamlık veya çeşitli kurum sınavlarına hazırlanan arkadaşlara kitabı tavsiye ederim. Gereksiz bilgilere yer verilmemiş, konuların özü anlatılmış. Her bölümün sonunda tekrar amaçlı bir kaç sayfaya sığdırılmış özetler bulunuyor. Ayrıca kitapta 1982 Anayasası madde dizini, TBMM İçtüzüğü, Siyasi Partiler Kanunu gibi eklere ve anayasa hukuku ile ilgili konu konu ayrılan çıkmış sorulara yer verilmiş.

Yine Umut Sarıkaya’nın hayata dair tespitlerini içeren hikayelerle dolu bir kitap. İkinci kitapta olduğu gibi bu kitapta da kendi hayatı dışında hikayeler var. Hikayelerde özellikle Umut Sarıkaya’nın kendi hayatından kurguladığı bölümler daha çok hoşuma gitti. Kitaptaki hikayeleri genel itibari ile elit takılmaya çalışan ama aslında -kitaptaki hikayelerden birisinde de geçen- içinde birer emmi barındıran insanların hikayeleri olarak tanımlayabiliriz. Eğlenceli ve komikti.

Ticaret hukuku her zaman gözümü korkutan bir alan olmuştur. Kıymetli evrak hukuku da ticaret hukukunun kollarından biri olarak bir istisna oluşturmuyor. Tabii ki genel itibari ile bilmediğim bir alan değil ancak adli yargı sınavlarına hazırlıkta tekrar gerekiyor ve örneklerle güzel bir şekilde anlatan bu kitabı adli yargı sınavına hazırlananlara veya kapsamlı bir özet arayanlara tavsiye ediyorum.

Okuduğum ilk distopya romanı oldu. Doğrusu distopya okumaya biraz çekiniyordum ama kafamda canlandırmada pek fazla sıkıntı olmadı. Tek sıkıntı bazı yerlerde dağınık bir anlatımın olmasıydı. Bunun yazardan mı yoksa çevirmenden mi kaynaklandığını tam anlayamadım. Kitapta puan kırdığım nokta da bu oldu zaten. Bunun dışında kitap tam bir sistem eleştirisi yapıyor ve yapılan bu eleştiriler hala geçerliliğini koruyor. Kitaplardan, sanattan, düşüncelerden, akıldan, mantıktan korkan ve uzaklaşan bir toplum… Ne kadar tanıdık şeyler. Kitabı okurken aklıma sürekli Sabahattin Zaim Üniversitesi eski Rektör Yardımcısı Prof. Dr. Bülent Arı’nın “Bizde de şimdi okuma oranı arttıkça beni afakanlar basıyor. Ben daha çok cahil ve okumamış, tahsilsiz kesimin ferasetine güveniyorum bu ülkede.” sözleri geldi. Bu kitap belki de distopik değil, tamamen realist. https://www.youtube.com/watch?v=-i6X6ZzW8aM