Hayatımda okuduğum en gereksiz kitaplardan biri. Psikolojiniz hassas ve intihara meyilli iseniz okumanızı tavsiye etmem zira açık açık ölüme yönlendiriyor. Maneviyat konusuna hiç girmiyorum. Kişisel gelişim türünde deniliyor ancak bu kitabı herhangi bir türe dahil edemedim. Yazmak için yazılmış sadece.

Tamamen hayatta uygulanabilir teknikler içeriyor. Kesinlikle okunması gerektigini düşünüyorum. Ancak ikinci defa bölüm bölüm okumamalı, her okunan bölümü hayata uygulandı ve sonra uygulayabilmek için bir sonraki bölüme geçilmeli diye düşünüyorum.

Yazarı tv'de izleyenler bilir; çok seri ve akıcı konuşur. Konuşma üslubu aynen kitabın satırlarına yansımış; öyle akıcı, öyle her kesim tarafından anlaşılır. Yalnız sanat tarihi denince ben daha sanat tarihi detayları bekliyordum. Bu kitap sanat tarihinden biraz uzak geldi bana. Ayrıca beklenmedik biçimde ani bitiyor kitap, yarım kalmış, kitabın devamı varmış gibi... Bir oturuşta okunup bitirilebilir bir kitap, çabuk okunuyor. Beklentimin altında kaldı açıkçası.

Yazarın diğer kitapları gibi zevk vermedi. Kitap bittiğinde sanki koca bir laf kalabalığının ardından bişeyler yarım kalmış gibiydi. Okumasanız da olur

Edebi dili, cumle yapılari ve anlaşılırlığı konusunda parmakla gösterebileceğim kitaplardan biridir diyebilirim lakin yazarın bir polisin ağzından sürekli devleti kötülemesi hoş değildi. Başkomsee Nevzat isimli kahraman sanki "Devlet bir katil ama ben katile hizmet etmek zorundayım" tavırlarını tasvip etmedim. Özellikle memlekette huzur bırakmayan ve vergilerimizle sponsor olduğumuz devlet mallarina zarar veren bir sürü insanın çok iyi birşey yapmış gibi masum ve iyi niyetli gösterilme cabalarına rağmen devletin sürekli kötü, kışkırtıcı, katil ve dikdatör gösterilmesi yazarın iyi niyetini sorgulatıyor. Bu benim şahsi fikrim ve ben tüm okurlara hitap etme kaygısı taşımıyorum lakin yazarun böyle bir kaygısı varsa siyasi fikirlerini romanlarına malzeme etmekten vazgecmeli ve edebi birikimini okuyucuya sunma kaygısı taşımalı. Bu nedenle bir kitapsever plarak edebi dilini ne kadar beğenmiş olsamda Ahmet Ümit kitaplarını bir daha okuyacağımı sanmıyorum.

Okuduğum en sacma kitaplardan biriydi. Yedi güzel adam ile bağlantı kuramadığım gibi içerik bir genç kızın aşk defterinden başka birşey anlatmıyor . Cümleler desen devrik ve anlamsız. Edebiyatla dalga geçilmiş gibi. Yarım bırakmayı bile düşündüm fakat okumaya başladığım kitabı yarım bırakamamak gibi bir takıntım var maalesef. Beğenmedim!

Büyük sultanın 46 yıllık saltanatına şahit olmuşum gibi, ölümüne o denli üzüldüm ki, gözlerimin dolmasına engel olamadım. Şu sn kabri başında olup sandukasına sarılıp dua etmek isterdim. Sahip olduğmuz vatan topraklari için, zevk ve sefa yerine hayatını bir ömür at sırtında geçiren bu yüce insanı gerçekten abuk subuk filmlerden tanıdığımızi sanarsk ona en büyük haksızlığı yapıuoruz. Bu kitabı özellikle çocuklarımıza okutalım ve mutlaka bizlerde okuyalım. Okuyalımki hangi kahramanların çocukları olduğumuzu hatırlayalım.