"Benim yalnızlığım, bir patlıcandan iki porsiyon karnıyarık elde edip iki öğünde tüketmektir. Gündüz ile gece arasında." Okuma keyfi sunan bir kitap, okunmaya değer.

Aspidistra sadece Gordon’un değil; senin, benim hepimizin hikâyesi. Hangimiz isteriz ki ölü şehrin ölü insanlarından olmayı? Ama zaman devinimini sürdürdükçe biz de sıradanlaşırız herkes gibi. Başlarda onlardan birisi olmayacağını düşünürüz. Yüzüne karşı gösterilen nezaketin en küçük fırsatta canına okunacağı anlamına geldiği ve onlar gibi riyakâr olman gereken bu düzene karşı çıkar ve savaş açarız paranın bu düzenine. Başkalarını zengin etmek, birilerini kandırmak ve tüm bunları tek düze bir şekilde yaparken mutlu gibi görünmek istemezsin. Hayır, kesinlikle bunu yapmayacağım dersin. Yapmazsın da başta ve ayrılırsın böylece kalabalıktan ve o kalabalık haklı da bulur seni ama sadece düşüncede. Çünkü onlara göre hem paranın hüküm sürdüğü bir hayat yaşayıp hem de karşı olabilirsin para tanrısına. Eğer bu düşünceni yaşamaya başlarsan yani ayrı kalırsan onlardan, gülerler sana, ahmak olursun onların gözünde çünkü mutlu bir hayatı elinin tersiyle itip sefaleti seçmişsindir. Hem de ne uğruna kocaman bir hiç, sadece birtakım saçma düşünceler için. İşte böyle olur düşüncelerinin gerçekliğe yansıması, tek başına kalırsın dünyayı karşına almış bir şekilde. Öyle bir an gelir ki o kaçtığın sıradanlık seni de içine alır çünkü çok büyük bir yalandır para-herkesin inanmaktan ya da inanmış görünmekten zevk aldığı yalan-. Sen de hırs ve açgözlülüğün süslenip yüce şeylere dönüştürüldüğü o dünyanın bir parçası olursun. Tüm bu olanlar sen hiç farkına varmadan gerçekleşir çok sinsidir çünkü para tanrısı. Sonunda bir de bakmışsın ki sen de herkes gibi olmuş ve evine bir aspidistra almışsındır.

Öyle zannediyorum ki hepimiz bulunduğumuz yerden çocukluğumuzun geçtiği yere dönmek istemişizdir. Bu kimi zaman orada olmadığımız için kaçırdığımız şeylerden dolayı kimi zamansa geçmişe doğru bir yol açmak içindir. Ancak her şeyin çok hızlı değiştiği günümüzde ardımızda bıraktıklarımızı aynen bulmak mümkün mü? Bu kitapta Vedat yaşadığı onca şeyden sonra hem bir süre kafa dinlemek için hem de bir takım şeyleri karşısına alıp yüzleşmek için doğduğu yere geri dönüyor. Acaba her şey düşünüldüğü gibi oluyor mu? Gerçekten okunası bir kitap.

Öykülerinde bir film sahnesi izliyormuş hissi veren, okumaya değer eğlenceli bir kitap.

Keşke daha uzun yaşasaymış da böyle güzel şiir yazmaya devam etseymiş.

Burgess, gençliğin durumunu anlatarak başlıyor distopyasına. Gençlik, keyfi için her türlü suçu işleyebilecek haldedir. Hırsızlık, tecavüz ve hatta cinayet… Evet, gençlik çok kötü durumdadır ancak bu sorun çözülürken uygulanan yöntem de hiç masum değil. Hatta bu yöntemi uygulayanlar daha büyük suç işliyor dahi olabilir. Kendisi gibi düşünmeyeni susturmaya çalışan sistem kah zihinleri bastırıyor kah bedenleri. Tabi ki yine en zararlı çıkan kişiler özgürlük isteyenler oluyor. Onları sindiremeyen sistem en büyük işkenceyi onlara yapıyor ama onları susturamıyor; çünkü özgürlükleri satılık değil.