Ormanda yolunu yitirmiş çocuklar gibi terk edilmişlik içerisindeyiz. Önümde durup bana baktığında, ne sen benim içimdeki acıları anlayabiliyorsun ne de ben seninkileri ve senin önünde kendimi yere atsam, ağlasam ve anlatsam bile, biri sana cehennemi sıcak ve korkunçtur diye anlattığında cehennem hakkında ne bilebilirsen, benim hakkımda da ancak o kadarını bilebilirsin.

ya bizim doğru insanımız çoktan öldüyse?

bir paradoksun ortasında , emin olduğum bir şey varsa , hiçbir şeyden emin olmadığım.

ben bir Çay,Ümit,kazım,özgür,senem,fidel ve kitapseverim:)