nurdeniz

Eğer sevinçlerimizi içimizde hasret olmadan paylaşabiliyorsak, dertlerimizi gizlice sevinmeden bölüşebiliyorsak, kötü kişi olmayı göze alarak birbirimize doğruyu söyleyebiliyorsak, böylece birbirimizi yanlışlardan koruyabiliyorsak, samimiyetle saygının ince çizgisini çizebiliyorsak, birbirimizi yargılamadan olduğumuz gibi kabullenebiliyorsak, dünyalara bedel bir dostluğa sahibiz demektir. Aldığımız kadar verdiğimiz böylesi bir dostluk, çocukluktan ölüme dek insanoğlunun edinebileceği en büyük zenginlik, kişinin kendine verebileceği en büyük armağandır!

Eğer sevinçlerimizi içimizde hasret olmadan paylaşabiliyorsak, dertlerimizi gizlice sevinmeden bölüşebiliyorsak, kötü kişi olmayı göze alarak birbirimize doğruyu söyleyebiliyorsak, böylece birbirimizi yanlışlardan koruyabiliyorsak, samimiyetle saygın... tümünü göster

CHLOE BUGÜN MATEMATİK DERSİNDE BANA GÜLÜMSEDİ AMA BU DİŞLERİMİN ÇIKMASINA NEDEN OLDU, BU YÜZDEN ONUN GÜLÜMSEMESİNE KARŞILIK VEREMEDİM.
KEŞKE ONA KARŞI GERÇEK DUYGULARIMI İFADE EDEBİLSEYDİM.
BELKİ DE ŞİİR YAZABİLİRİM!

Nigel Mullet sıradan, bildiğiniz bir vampir. En büyük şanssızlığı, on beş yaşında vampire dönüştürülmüş olması. Sonsuza dek bu yaşta kalacağı için, başı da sivilceleriyle, çatallaşan sesiyle, kızlarla ilişkileri konusundaki beceriksizliğiyle sürekli dertte olacak!
Okurken gülmekten yerlere yatacağınız günlüğünde Nigel, hayatının aşkı Chloe tarafından fark edilmek için sergilediği umutsuz çabaları, vampir anne babasının kendisine yaşattığı hayal kırıklıklarını (anne babanızın durmadan arkadaşlarınızı ısırmaya çalıştıklarını düşünsenize, ne kadar utanç verici!), seksen yılı aşkın bir süredir ölümsüz olduğu halde tek bir kız arkadaşı olmadığı için neler hissettiğini, bunun ne kadar büyük bir haksızlık olduğunu anlatıyor.
Nigel bir yandan dişlerini Chloe'nin boynuna geçirmek için duyduğu istekle başa çıkmaya çalışırken bir yandan da onun kalbini çalmayı nasıl başaracak?

"Saftirik Greg'in Günlüğü" ve "Alacakaranlık" kitaplarını sevenler, Saftirik Vampirin Günlüğü'ne bayılacak!

CHLOE BUGÜN MATEMATİK DERSİNDE BANA GÜLÜMSEDİ AMA BU DİŞLERİMİN ÇIKMASINA NEDEN OLDU, BU YÜZDEN ONUN GÜLÜMSEMESİNE KARŞILIK VEREMEDİM.
KEŞKE ONA KARŞI GERÇEK DUYGULARIMI İFADE EDEBİLSEYDİM.
BELKİ DE ŞİİR YAZABİLİRİM!

Nigel Mullet sıradan, b... tümünü göster

Bundan uzun zaman önceydi. Bir roman düştü gönlüme. Aşk Şeriatı. Yazmaya cesaret edemedim. Dilim lal oldu, kalemimin ucu kör. Kırk fırın ekmek yemeye yolladım kendimi. Dünyayı dolaştım. İnsanlar tanıdım, hikâyeler topladım. Üzerinden çok bahar geçti. Fırınlarda ekmek kalmadı; ben hâlâ ham, hâlâ aşkta bir çocuk gibi toy...Hamuş derdi Mevlana kendine. Yani Suskun. Düşündün mü hiç bir şairin, hem de nâmı dünyayı sarmış bir şairin, yani işi gücü, varlığı, kimliği ve hatta soluduğu hava bile kelimelerden müteşekkil olan ve elli binden fazla muhteşem dizeye imza atmış bir insanın, nasıl olup da kendine SUSKUN adını verdiğini.. Kâinatın da tıpkı bizimki gibi nazenin bir kalbi ve düzenli bir kalp atışı var. Seneler var ki nereye gidersem gideyim o sesi dinledim. Her bir insanı Yaradanın emaneti saklı bir cevher addedip, anlattıklarına kulak verdim. Dinlemeyi sevdim. Cümleleri, kelimeleri ve harfleri... Oysa bana bu kitabı yazdıran şey som sessizlik oldu.Mesneviyi şerh edenlerin çoğu bu ölümsüz eserin b harfiyle başladığına dikkat çeker. İlk kelimesi Bişrev!dir. Yani Dinle! Tesadüf mü dersin ismi Suskun olan bir şairin en kıymetli yapıtına Dinle! diye başlaması. Sahi, sessizlik dinlenebilir mi?Bu romanda her bölüm aynı sessiz harfle başlar. Neden? diye sorma, ne olur. Cevabını sen bul. Ve kendine sakla.Çünkü öyle hakikatler var ki bu yollarda, anlatırken bile sır kalmalı.
A. Z. Zahara - Amsterdam, 2007

******

Bundan uzun zaman önceydi. Bir roman düştü gönlüme. Aşk Şeriatı. Yazmaya cesaret edemedim. Dilim lal oldu, kalemimin ucu kör. Kırk fırın ekmek yemeye yolladım kendimi. Dünyayı dolaştım. İnsanlar tanıdım, hikâyeler topladım. Üzerinden çok bahar geçti. Fırınlarda ekmek kalmadı; ben hâlâ ham, hâlâ aşkta bir çocuk gibi toy...
Hamuş derdi Mevlana kendine. Yani Suskun. Düşündün mü hiç bir şairin, hem de nâmı dünyayı sarmış bir şairin, yani işi gücü, varlığı, kimliği ve hatta soluduğu hava bile kelimelerden müteşekkil olan ve elli binden fazla muhteşem dizeye imza atmış bir insanın, nasıl olup da kendine SUSKUN adını verdiğini..?
Kâinatın da tıpkı bizimki gibi nazenin bir kalbi ve düzenli bir kalp atışı var. Seneler var ki nereye gidersem gideyim o sesi dinledim. Her bir insanı Yaradanın emaneti saklı bir cevher addedip, anlattıklarına kulak verdim. Dinlemeyi sevdim. Cümleleri, kelimeleri ve harfleri... Oysa bana bu kitabı yazdıran şey som sessizlik oldu.


******

Bundan uzun zaman önceydi. Bir roman düştü gönlüme. Aşk Şeriatı. Yazmaya cesaret edemedim. Dilim lal oldu, kalemimin ucu kör. Kırk fırın ekmek yemeye yolladım kendimi. Dünyayı dolaştım. İnsanlar tanıdım, hikâyeler topladım. Üzerinden çok bahar geçti.... tümünü göster