fadim

''Çocukluğumuzda ağaçların üstüne yaptığımız evleri hatırlarsın... Çocukken tırmanıp içine girer, yaprakların arasında gözlerden uzak kalınca da evden kaçma planları yaparsın. Çocuklar ağaç evleri severler. Mesela lafı hiç gevelemeden sana son derece orijinal ama bir o kadar da sığ bir kadın olduğumu söylesem... bir anlamda, çok sığ. Rezaletten korkarım.''

Özgün, harekete geçirici, dilinin sadeliği içinde okuyucuyu en beklenmedik anlarda sarsabilen bir yazar; ilk bakışta sıradan görünen yaşamların zenginliğini son derece kolaylıkla taşıyabilen öyküler...

Çok yazmamış ve yazmayı adeta işkence olarak nitelemiş bir yazar Bowles – gücünü yazarken acı çekme ile yazıyor olmanın doğurduğu gerilimden almış olsa gerek. Günah ve kurtuluş, düşsel ve gerçek, kadınlar ve erkekler, anneler ve kızlar – bütün bu ikilemlerin içinden geçerken yazarın ironik olanı yakalamaktaki büyük yeteneği ortaya çıkıyor. Gerçekten bu kadar tuhaf mıyız? İnsanın içinden geçenle dile döktüğü arasındaki uyumsuzluk, gerçekten de Bowles'un anlattığı kadar büyük mü?

''Çocukluğumuzda ağaçların üstüne yaptığımız evleri hatırlarsın... Çocukken tırmanıp içine girer, yaprakların arasında gözlerden uzak kalınca da evden kaçma planları yaparsın. Çocuklar ağaç evleri severler. Mesela lafı hiç gevelemeden sana ... tümünü göster