AllieRamirez

Şimdi ben öyle edebi medebi yorum yapabilecek birisi değilim. Ama bu kitap çok güzeldi. Keşke daha çok kişi okusa.

Şimdi ben öyle edebi medebi yorum yapabilecek birisi değilim. Ama bu kitap çok güzeldi. Keşke daha çok kişi okusa.

Aibileen'in küçük kızı yetiştirme tarzı çok hoşuma gitti. İsmi de Emma, Sophia tarzı değil, çok değişik. Kız isimleri listeme Aibileen Mae'i ekledim. Kitapta en sevdiğim bölüm Celia'nın 4. bebeğini düşürdüğü ve Minny'nin onu tuvaletten temizlemek zorunda kaldığı yer, Celia'nın bahçedeki o iğrenç adama haddini bildirdiği yer -"penisli çörek" lafı psikolojimi bozdu- ve Celia'nın adını unuttuğum saç rengi & dekolteli pembe elbise kombosuyla partide arz -ı endam ettiği yerdi. Minny'nin boklu tartını da unutmamak lazım ve çocuklarının Sugar tarzı isimlerini çok tuhaf buldum. Favori karakterim Celia Rae Foote, ikincisi Minny Jackson, üçüncüsü de Mae Mobley Leefolt. Yazar Mae'in ta kendisiymiş, o yüzden Mae ileride ırkçılığa karşı, çok akıllı ve güzel bir kadın olacak diyebiliriz. Ortalarda bazen cidden çok sıkıcıydı, günler yavaş geçiyordu, günlük hayatla ilgili gereksiz ayrıntı vardı. Ancak "The Help" çıktıktan sonra akıcılaşmaya başladı. Neden bilmiyorum ama Eugenia'ya (aka. Skeeter) ısınamadım. Ben kitabın üstünde filmdeki oyuncular olan versiyonunu aldığım, dayanamayıp resimlere internetten baktığım ve oynayan oyuncuyu hiç yakıştıramadığım için olabilir. Emna Stone iyidir, ama kesinlikle bu rol için değil, belki Lulabelle'e uyardı. Ayrıca Aibileen de çok genç görünümlü olmuş, filmi izleyince hayal kırıklığına uğradım. Skeeter'ın karakterinde kendimden hiç bir şey bulamadım ve her ne kadar zencilerin dostu ırkçıların -haklı olarak biraz çekingen- düşmanı olsa da içten içe ırkçı olduğunu düşünüyorum. Zencileri o da farklı düşünmüyor. Stuart eski aşkı Patricia'nın onu aldattığını anlattığı zaman bir zenciyle mi olduğunu sormuş ve bu benim için bile çok fazla diye düşünmüştü. Beyaz biriyle aldatmaktan neresi farklı? Yine de şükürler olsun arkadaşları gibi değil, Afrikalı siyah çocuklara yardım etmeye dernek kurup, zincirlerle Amerika'ya getirdiklerine köpek muamelesi çeken beyazlardan o kadar iğrendim ki. Kitap çok açık bitti, kız New York'a gidiyor ve Aibileen, Leefolt evinden ayrılıyor. Sonraki hayatları yok. Yazar son sayfalarda kendi aile hizmetçileri Demetrie'yi ve ırkçılığıyla ünlü Mississippi, Jackson'dan olmanın nasıl olduğunu anlatmış. İkinci bir kitap fena olmazdı.

Aibileen'in küçük kızı yetiştirme tarzı çok hoşuma gitti. İsmi de Emma, Sophia tarzı değil, çok değişik. Kız isimleri listeme Aibileen Mae'i ekledim. Kitapta en sevdiğim bölüm Celia'nın 4. bebeğini düşürdüğü ve Minny'nin onu tuvaletten temizlemek z... tümünü göster