Yeniruh (Ruhsuz, #2)

Bir serinin ara kitabı olmaktan nasibini bolca almış Yeni Ruh.
Kitabın başlarında birkaç gizemin çözüme yaklaştığı bölümler ve aksiyon -sayılabilecek- sahneler dışında sıkıntıdan patlıyordum.
Son sayfalarda Kalp ve Janan hakkındaki sırlar tümüyle açığa çıktı ve sanırım asıl aksiyon son kitaba kaldı.
Şu an duygularım çok karmaşık. Sadece bu kitaba göre seriyi yargılamak yanlış olur. Son kitaptan sonra sanırım tavsiye edilebilecek bir seri olup olmadığı belli olur :/

* 。 ღ˛° 。* °* 。 ღ˛° 。* °* 。 ღ˛° 。* °
“Hıı." Yorumsuz. Bunu, Sam'den kapmıştım ve karşındaki insanın duymak istediği şey yerine geçebiliyordu.
* 。 ღ˛° 。* °* 。 ღ˛° 。* °* 。 ღ˛° 。* °

İlk kitabından daha iyi bulduğumu rahatlıkla söyleyebilirim. İlk kitabındaki acemilik bu kitapta okurken hiç gözüme çarpmadı. Kendimi kitaba daha fazla kaptırdım.

Olaylar konusunda bazı şeyler açıklığa kavuştu, bu da olaylar arasındaki sebep sonuç ilişkisinin kuvvetlenmesini sağladı. Buna memnunum. Yine gizemli kalmış olaylar var ama bu sefer rahatsızlık değil sadece merak uyandırıyor, yazar artık bu işi nasıl kıvıracağını anlamış gibi.

Ana karakterimiz bu kitapta daha oturmuş, daha kararlı ayrıca daha baskın. Stef konusunda ilk kitaptan görmeyi beklediğim hareketleri görmek beni mutlu etti. Açıkcası birisinin böyle davranması beklediğim bir şeydi. Ama dokunduğu bazı noktalar yanlıştı o yüzden biraz eksik bir davranış olmuş.

Yazar bu kitapta üstündeki acemilikten sıyrılmış, ilerleme göstermiş, olduğu yerde pineklememiş. Bunlar memnun olduğum gelişmeler. Üçüncü kitaptan da beklentilerimi yüksek tutuyorum bu yüzden.