Yaban

filmini iki kere izlememe, bütün hikayeyi bilmeme rağmen çok keyifle okuduğum kendimden hissettiklerimden birçok şey bulduğum bir kitap oldu. bu otobiyografik roman birçok kişisel gelişim kitabından daha değerli benim gözümde. yol hikayelerini, yollarda deneyimlenen herşeyi çok önemli buluyorum. o bambaşka bir psikoloji yola çıkmak. bir yere gitmek. doğaya ve kendine sığınmak. kendini affetmek. yaşadıklarınla barışmak. bir yandan iç dünyanı bir yandan dünyayı yaşadığın çevreyi soluduğun havayı tanımak. yası büyük bir güce çevirmek. hele de bunu koca bir sırt çantasıyla uzun ve zorlu bir yolda bir kadının yapıyor olması. takdirlik ve örnek alınması gereken bir deneyim. herkesin yapabileceği bir şey değil. bunun sebebi sadece güç ve kondisyonla ilgili değil yaşamı nasıl yaşamak istediğinle ilgili biraz da. düzen isteyen düzenli bir yaşam isteyen korunaklı bir yaşam biçimini arzulayan birileri için çok zor ve hatta daha tehlikeli olabilir. yolları mesken edinmiş, gitmeye, ve özgürlüğe bel bağlamış yürümenin sakinleştirdiği dolu dizgin ruhhallerindeki tutkulu ve biraz da sınırı geçmek isteyen insanlar için daha ideal görünebilir. yine de herkes yapamasa da herkesçe severek okunabilecek bir yapıt. sürüklüyor. yol hikayelerinden olduğundan bazen betimlemelerin sıklığı olay isteyen okuyucuları sıkabilir. ben her bir satırını büyük keyifle okudum bir tek başına gezmenin ve yolların keyfini yeni keşfetmiş bir kadın olarak. ilgisini çekenleri tatmin edeceğini umuyorum. keyifli okumalar :)