Şibumi

go ile tanışmama vesile olan kitap.

Bu kitabı, ikinci kez okuduğuma bir nevi pişman olduğum ve neden bu kadar abartıldığını anlamadığım bir eser olarak hatırlayacağım...

Go, uzak doğu felsefesi, mistizm gibi konular üzerine yoğunlaşmış bir kitap. Çok güzel tasvirlere, sürükleyici bir hikayeye ve değişik bir konuya sahip. İlk başlarda klasik, Amerikanvari bir roman olduğu düşünülebilen ama olaylar aktıkça sizi daha fazla tatmin edecek bir kitap. İkinci dünya savaşı yıllarında dünya durumlarını da alt metin olarak öğretiyor.

''Süper kahraman'' kavramına ısınamamış biriyim. Arka kapak yazısından bu kitapta bir süper kahraman olduğunu anlamama rağmen yine de okudum. Kitap belki çok lezzetli bir yemek ama benim damak tadıma uymadı. Kendimden ve içinde yaşadığımız toplumdan uzak hikayelere de ısınamıyorum. Yani şöyle ki, hayatımda ne Nicholai Hel gibi bir karakteri tanıdım ne de bundan sonra tanıyabileceğimi sanmıyorum. Son olarak; hani kadının medyada hep cinsel bir obje olarak konumlandırılmasından ya da ötekileştirilmesinden dert yanıyoruz ve 'Kadının adı yok!' diyoruz ya, bence bu bir çok toplumda böyle. Bu kitapta yazarın zihnine artık ne kaçtıysa, kadın karakterlerin tamamı, bu önemli: tamamı, ana karakterlerden evdeki hizmetçiye kadar hepsi ya her an kendini erkeklere sunmaya hazır ya da erkek karakterler ismi cismi fark etmeksizin tüm kadınları istediği an elde etme hakkına sahip bir yaklaşım sergiliyor. Çok yorum okudum kitapla ilgili, bu duruma dikkat çekildiğine pek de rastlamadım. Dedik ya: Kadının adı yok!