Piç

Günday'ın okumadığım Malafa ve Zargana kitapları kaldı. Piç okuduklarım arasında en sonda kalıyor kalite olarak. Birkaç gömlek düşük yazarın diğer romanlarına oranla. Ama yine de keyifli Günday'ın dilini okumak.

Sisteme direnme, bohem yaşam, ilişkiler arasında geçen loser yaşamın harikulade anlatımı..

Hakan Günday'ın bütün kitapları gibi karamsar ve bir o kadar da güzel...

Kitap başından sonuna kadar harikaydı. Başlamak istediğim yer; piçlere bağlanılmaması gerektiği. Ben, okuduğum her sayfada, hatalarını bilmeme, paslanmış ruhlarını hissetmeme rağmen onlara istemsizce bağlanmıştım. Kitabın sonunda, piçlerin yollarının ayrıldığı, Afgan'ın öldüğünü okumak, çok zordu. Kitabı, iki yüz on altıda bırakmak, sonunu hiç öğrenmemek istedim. Öyle kalmasını istedim. Zaten dibi görmüş hayatlarının, paslanmış ruhlarının böyle bir çöküşe gideceğini düşünmemiştim. Hakan Günday, kesinlikle en iyisi. Favori bir yazar olmayı hak ediyor. Her sayfada, bunu tekrar anladım.

"Piçler, aşık oldukları kadınların kendilerini kurtaracaklarını düşünür. Oysa hiçbir kadın dünyaya bir piçi kurtarmak için gelmemiştir."
Afgan,Hakan,Barbaros ve Cenk adında 4 piç. Kendi şartları, kendi standartları, kendi prensipleri. Hem çok farklı hem çok spontane, hem çok heyecanlı hem çok durgun bir hayat.Hiç bir zaman düzene ayak uyduramayanlar, ömürlerinin son saniyesine kadar düzene boyun eğmeyenler. Onlar bir PİÇ.

Her şeyleri tükendikten sonra ne yapacaklarını çok merak ediyordum. Ne kadar aldırmaz ve duyarsız olacaklarını. Ve sona geldiğimde cevabımı aldım. Olması gerektiği gibi bir son oldu. Yine de Piç'in terim anlamını çok daha iyi öğreten bir kitap :)

Yeraltı Edebiyatına pek yatkın olmayan ben , bu kitapla mest oldum. Bana sorulacak olursa bu kitap okunarak kesinlikle bakış açısını zenginleştirecek türdedir.

"Pahalı saatler takan insanların zamanları değerlidir."

Hakan Günday'ın okuduğum ilk kitabı. Ve umarım son olmayacak.
Bence şimdiki zamanın sosyal medya çocuklarını tatmin eden bir kitap.
Bol bol altını çizdiğim yerler oldu. Güzel tespitler yapılmış kitapta, piçler üzerinden. Ve mizahi yönü ise tatmin edici.
Karakterlerin birbirine çok fazla benzeyip sadece küçük ayrıntılarla birbirlerinden ayrılması aslında piçleri itici kılıyor. Ama Cenk'in tişörtlerini, Barbaros'un Birleşmiş Milletler Örgütü'nde çalışma isteği, Afgan'ın kundakçı karakteri ve en çok Hakan'ın "Bir kitap okumuştum. Adını hatırlamıyorum..." diyerek başladığı hikayeleri hayal gücünüzle birleşiyor. Kitabın en güzel yanlarından biri aslında bir soundtrack'e sahip olması. Kitabı okurken bahsedilen o şarkıları dinlemek piçlerin arasındaymışsınız hissini yaratıyor. Herkes okumasın bu kitabı. Eğer sevdiyseniz sadece iyi anlaştığınız arkadaşlarınızla paylaşın. Eğer içinde kendinize ait bir şeyler bulduysanız sadece bunu anlayabilecek kişilere önerin bu kitabı. Çünkü geri kalanlar beğenmeyeceklerdir. Neden diye soracaklardır. Ama "Neden" sorusu piçliği yok eder.
Kitapta geçen müziklerin bir çoğunu ise not almıştım:
David Bowie-Sound and Vision (Electric Blue)
Black-Wonderful Life
Bouga-Belsunce Breakdown
İbrahim Tatlıses-Yalnızım Dostlarım
The Stranglers-La Folie
Village People-I am what I am
Rocky Horror Picture Show-Touch-A, Touch-A, Touch me
The Velvet Underground&Nico-Femme Fatale
Steve Miller Band-Serenade
Henry Mancini-Pink Panther Theme
Hot Chocolate-You Sexy Thing
Dean Martin-Innamorata
Frank Sinatra-My Way
The Cure-Just Like Heaven

"İnsan kendini öğrendi."
"Sonra başını kaldırdı ve diğer insanlara baktı."
"Evet."
"İnsan paradan önce harcamayı öğrendi."
"Sonra harcayacağı bir şey kalmadı ve diğer insanlara baktı."
"Evet."
"Diğerleri ne yapıyorsa o da aynısını yapmaya başladı."
"Yani kendini harcadı."
"Evet."
"Ve insanın başına kendisinin getirdiği en büyük felaket olan..."
"Heba..."
"Dönemi başladı." - Sayfa 89

Hakan Günday bu kitapta düşünce tarzını tamamen yansıtmış. İçindeki karanlığı Hakan, Barbaros, Cenk ve Afgan ile "piç" kelimesi üzerinden sorgulayarak bol göndermeli harika bir kitap yazmış.
Bu kitapta bir de bolca şarkı ismi görüyoruz ve ben ilk boşluğumda dinlemeyi düşünüyorum bu parçaları eminim güzel çıkacaklardır.
Okuyacaksanız size tavsiyem konudan sıkılsanız dahi atlamayın çünkü her an bomba bir söz bomba bir düşünce tarzı çıkabiliyor ortaya.
Son olarak tavsiyem Hakan Günday kitaplarının lise üçüncü sınıftan itibaren okunması. Böylesi karanlık fikirler içeren kitapların çocuk yaşta okunmasını çok doğru bulmuyorum.