Dilbeste

Yazarımız uzun bir aradan sonra eğlenceli, her sayfadan keyif alabileceğimiz bir kitapla nihayet aramıza döndü.
Dilbeste Yenerli, kendi deyimiyle Beste Saimoğlu…
Kendini zengin bir koca avcısı olarak göstererek duygularını bastıran ve bunu kendisinin bile farkına varmayan, aşka inanmayan, çocukluk travmasını atlatamayan bir kadın.
Kerem Saimoğlu, zengin, popüler, ama bunların yanında dürüst, duygularının arkasında duran sevmeyi bilen kurtarıcı bir prens..
Tadımlık, eğlenceli bir kitaptı.

-----------


“Beste…” Gülmekten konuşamıyordu arkadaşım. Bu kızı en kısa zamanda bir psikiyatriste gösterecektim. Kafasında birkaç tahta eksikti bence. “Sen şu an…” Karnını tutarak konuşmaya çalışıyordu hala. “… sen şu an Kerem’in servetini değil, Kerem’in kendisini kaybettiğin için üzüldüğünün farkında mısın?”
Ne diyordu bu? “İkisi de aynı kapıya çıkmıyor mu, Gökçe? Kerem’i kaybettiğim için servetini de kaybettim sonuçta.”


*******


“Sen de beni sevmiyorsun.”
“Hayır,” dedi hemen. “Ben seni seviyorum.”
Beste’nin yüzüne şaşkınlıkla bakakaldım. “Sevmiyorsun.”
“Seviyorum!” Benimle tıpkı bir çocuk gibi inatlaşıyordu. Yüreğimde beliren heyecan dolu kıpırtıya engel olamazken, “Sana neden inanayım?” diye sordum. “Yine yalan söylüyor olabilirsin.”
“Bana inanmalısın çünkü… Çünkü…”
Geçerli bir neden bulamamış gibi dudaklarını düşünceli bir şekilde ısırıyordu. Onun bu hali çok hoşuma gitmişti. “Çünkü ne?”
“Çünkü ben sarhoşum!”