Beyaz Geceler

Beyaz Geceler, Başkasının Karısı, Noel Ağacı ve Nikah, Haysiyetli Hırsız, Yufka Yürekli isimli beş trajikomik öykünün derlendiği eserde ortak tema, insani duyguların uç noktalarda ele alınması. Aslında olaylar gayet sıradan fakat Dostoyevski karakterleri öyle bir duygusal coşkunlukla işlemiş ki onur, gurur, kıskançlık veya açgözlülükleriyle içinden çıkılmaz hallere düşüyorlar.

Esere adını veren ve bana göre içlerinde en etkileyici hikaye olan Beyaz Geceler, yalnızlığı ve insanın sevgi açlığını oldukça başarılı betimlese de asıl bir şehre bağlanma konusunda nadide bir örnek olsa gerek. Petersburg’u evleri, sokakları hatta kuytularıyla öylesine sevgiyle anlatmış ki insanın gidip göresi hatta gidip tanışası geliyor. Tekrarların çokluğu sebebiyle ortalamanın altında kalan Başkasının Karısı öyküsü ise konusuyla değilse de “gördüğünüz gibi bir ruhsal bunalım geçiriyorum, mazur görün lütfen...” cümlesiyle favorim oldu. Böyle zarif delirmek herkesin harcı değil.:)