Türkiye`de Din Eğitimi

1920den 1998e gelinceye kadar, Türkiye?de din eğitimi sorununun yeterli ilgiyi görmediği, yeteri kadar bu meselelere imkan ve zaman ayrılmadığı ileri sürülemez. Ancak din eğitimi ve öğretimi alanında yapılan yapısal ve işlevsel çalışmalara bakıldığında, siyasi ve ideolojik yaklaşımların ağırlık taşıdığını görüyoruz. Halbuki eğitime ve özellikle din eğitimine siyasi anlayışlara göre çözümler üretmek yerine, dinin fert ve toplum hayatındaki vazgeçilmez yerine, islam dininin, milletimizin, kültür ve medeniyet hayatındaki etkisine yalnız tarihi açıdan değil, aynı zamanda günümüzdeki işlevine göre bakmak ve ona göre örgün ve yaygın eğitimdeki yerini belirlemek daha gerçekçi bir yaklaşımdır._________________________________________________İnsanoğlu tarihin hiçbir döneminde manevi yaşamı gözardı ederek mutluluğa ulaşamamıştır. Tarih boyunca milletler değerlerine sıkı sıkıya sarılmış ve bunu gelecek nesillere aktarmak için çeşitli eğitim metodları geliştirmişlerdir. Bu metodlar milletlerin tarihi gelişim seyri içinde onların kültür, gelenek ve görenek kalıplarına göre şekillenmiştir. Ülkemizde Osmanlı Devletinin son yüzyıldan itibaren, özellikle II. Mahmut döneminde başlayan eğitim ve öğretim alanında yapılan değişiklikler bunun tarihi altyapısını teşkil etmektedir.Tanıtımını yapacağımız kitap Türkiyede din eğitimi konusunda yaşanılan tarihi süreci Cumhuriyetin kurulmasından önce (1920-1923) ve Cumhuriyetin kurulmasından sonra (1924-1998) yılları arasındaki sosyal ve siyasi değişmelerin din eğitimi ve öğretimi hayatında doğurduğu hareketleri; değişmeleri ve gelişmeleri sunmayı amaçlamıştır.Prof. Ayhan, siyasi ve sosyal olayların genelde eğitim özelde ise din eğitimi üzerinde yaptığı derin değişiklikleri, ilköğretimde din eğitimi konusundan yüksek öğretimde din eğitimi konusuna kadar geniş bir bakış açısı ile irdeleyerek konuya bütüncül bir yaklaşım sergilemiştir.1920-1924 yılları arasında din eğitimi alanındaki arayışlar, yapılan uzun ve önemli müzakerelerle varılan sonuçlar ve uygulamalar, 1931-1933 yıllarına gelinince terk edilmiş, 1946 yılından başlamak üzere, Cumhuriyetin ilk yıllarında yapılan uygulamalara tekrar dönülmüştür. Ancak 1982 yılına kadar, hemen her dönemde özellikle 1960, 1971 ve 1980 yıllarında din eğitiminin vazgeçilmezliği dikkate alınmadan, bazı tartışmalar gündeme getirilmiştir. 1980-1983 yılları arasında resmi ve gönüllü kuruluşların yaptığı bilimsel çalışmalar ve din eğitimi alanındaki uzmanların görüşleri, büyük ölçüde dikkate alınarak, yüksek din öğretimi, imam hatip liseleri, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersinin ilk ve orta öğretimde zorunlu olması gibi, din eğitimi ve öğretiminin temel konularında kanunlar çıkartılarak çözümlere ulaşılmaya çalışılmıştır. 1997 sonrasındaki gelişmelerde, sekiz yıllık kesintisiz eğitimin uygulanması neticesinde imam hatip okullarının orta kısımlarının kapatılması, Kuran öğretiminin sekiz yıllık ilköğretim sonuna, 15 yaşından sonraki yıllara bırakılması, Cumhuriyet tarihi boyunca din eğitimi alanında yapılan ve ilgili çevreleri tedirgin eden, en dikkate değer değişiklik olmuştur.Din eğitimi konusundan yola çıkılarak, Kuran Kursları, İmam Hatip Liseleri, Yüksek İslam Enstitüleri ve İlahiyat Fakülteleri hakkındaki Meclis tutanakları, parti kurultay müzakereleri, Milli Eğitim İhtisas Komisyon Raporları, DPT çalışmaları ve Sivil Toplum Örgütlerinin yaptığı çalışmalar kitaba eklenerek tarihi belgelerle zenginleştirilmiş, hemde objektif bir bakış açısı sağlanmaya çalışılmıştır.Dört bölümden oluşan kitapta, Türk siyasal Yaşamını belirgin şekilde etkileyen askeri darbelere vurgu yapılarak, Askeri yönetim dönemlerinde hazırlanan din raporları göz önünde bulundurularak, din eğitimi ve din eğitimi veren okulların durumu hakkında genel değerlendirme yapılmıştır.İçeriğiyle merak edilen konulara açıklık getirmeyi amaçlayan kitap, konulara yaklaşımı, kendini okutan üslubu, objektif verileri ve geçmişte olmuşları doğru anlayıp günümüzde olanların doğru anlaşılmasına yardımcı olmayı hedefleyen düşünce yapısı ile kaynak kitap olma özelliği taşıyor.Tanıtım: M. Talha AYDIN ...

1920den 1998e gelinceye kadar, Türkiye?de din eğitimi sorununun yeterli ilgiyi görmediği, yeteri kadar bu meselelere imkan ve zaman ayrılmadığı ileri sürülemez. Ancak din eğitimi ve öğretimi alanında yapılan yapısal ve işlevsel çalışmalara bakıldığında, siyasi ve ideolojik yaklaşımların ağırlık taşıdığını görüyoruz. Halbuki eğitime ve özellikle din eğitimine siyasi anlayışlara göre çözümler üretmek yerine, dinin fert ve toplum hayatındaki vazgeçilmez yerine, islam dininin, milletimizin, kültür ve medeniyet hayatındaki etkisine yalnız tarihi açıdan değil, aynı zamanda günümüzdeki işlevine göre bakmak ve ona göre örgün ve yaygın eğitimdeki yerini belirlemek daha gerçekçi bir yaklaşımdır._________________________________________________İnsanoğlu tarihin hiçbir döneminde manevi yaşamı gözardı ederek mutluluğa ulaşamamıştır. Tarih boyunca milletler değerlerine sıkı sıkıya sarılmış ve bunu gelecek nesillere aktarmak için çeşitli eğitim metodları geliştirmişlerdir. Bu metodlar milletlerin tarihi gelişim seyri içinde onların kültür, gelenek ve görenek kalıplarına göre şekillenmiştir. Ülkemizde Osmanlı Devletinin son yüzyıldan itibaren, özellikle II. Mahmut döneminde başlayan eğitim ve öğretim alanında yapılan değişiklikler bunun tarihi altyapısını teşkil etmektedir.Tanıtımını yapacağımız kitap Türkiyede din eğitimi konusunda yaşanılan tarihi süreci Cumhuriyetin kurulmasından önce (1920-1923) ve Cumhuriyetin kurulmasından sonra (1924-1998) yılları arasındaki sosyal ve siyasi değişmele... tümünü göster