Sıradan Öyküler / Doğu Alman Taşrasından Bir Roman

Doğu Alman taşrası, 1990 başları: Seyahat için hiç de uygun bir zaman değildi. Otobüsle beş gün: Venedik, Floransa, Assis. Benim için bütün bunlar Honoluluya gitmek gibiydi. (...) Eşyalarımızı koyu yeşil bavulun içine yerleştirdik, kırmızı siyah kareli çantada çatal bıçak, tabaklar ve kumanya: Sosis ve balık konservesi, ekmek, yumurta, tereyağı, peynir, tuz, karabiber, bisküvi, elma, portakal, çay ve kahve dolu yeterince termos. (...)Bunu bir kez hayal etmeye çalışın. Birden kendinizi İtalyada buluyorsunuz. Hem de Batı Alman pasaportuyla. İnsan birden kendini dünyanın öbür tarafında buluyor ve yiyip içmeyi, nefes almayı, bacak bacak üstüne atmayı çok doğalmış gibi yaşadığına hayret ediyor.Sade, ironik, önemsiz olayların altında yatan düşünce ve duyguları açığa çıkaran stiliyle Cheever, Carver ve Forda benzetilen İngo Schulze, bu kitabında sıradan kısa öyküler anlatıyor. 1962 Dresden doğumlu olan yazar, 1983-1988 arası Jenada klasik filoloji öğrenimi gördü. 1990a kadar Altenburgdaki bölge tiyatrosunda dramaturg olarak çalıştı. Daha sonra bir gazetede redaktör olarak görev yaptı. 1993ten beri Berlinde yaşayan İngo Schulze, ilk kitabı 33 Augenblicke des Glücksle (Mutluluğun 33 anı) 1995te Alfred Döblin Teşvik Ödülünü ve İngeborg Bachmann Yarışmasının Ernst Willner Ödülünü aldı.

Doğu Alman taşrası, 1990 başları: Seyahat için hiç de uygun bir zaman değildi. Otobüsle beş gün: Venedik, Floransa, Assis. Benim için bütün bunlar Honoluluya gitmek gibiydi. (...) Eşyalarımızı koyu yeşil bavulun içine yerleştirdik, kırmızı siyah kareli çantada çatal bıçak, tabaklar ve kumanya: Sosis ve balık konservesi, ekmek, yumurta, tereyağı, peynir, tuz, karabiber, bisküvi, elma, portakal, çay ve kahve dolu yeterince termos. (...)Bunu bir kez hayal etmeye çalışın. Birden kendinizi İtalyada buluyorsunuz. Hem de Batı Alman pasaportuyla. İnsan birden kendini dünyanın öbür tarafında buluyor ve yiyip içmeyi, nefes almayı, bacak bacak üstüne atmayı çok doğalmış gibi yaşadığına hayret ediyor.Sade, ironik, önemsiz olayların altında yatan düşünce ve duyguları açığa çıkaran stiliyle Cheever, Carver ve Forda benzetilen İngo Schulze, bu kitabında sıradan kısa öyküler anlatıyor. 1962 Dresden doğumlu olan yazar, 1983-1988 arası Jenada klasik filoloji öğrenimi gördü. 1990a kadar Altenburgdaki bölge tiyatrosunda dramaturg olarak çalıştı. Daha sonra bir gazetede redaktör olarak görev yaptı. 1993ten beri Berlinde yaşayan İngo Schulze, ilk kitabı 33 Augenblicke des Glücksle (Mutluluğun 33 anı) 1995te Alfred Döblin Teşvik Ödülünü ve İngeborg Bachmann Yarışmasının Ernst Willner Ödülünü aldı.